Σωματίδια - Ματίνα Αποστόλου

Στα λίγα χωράνε τα πολλά… Και τώρα τελευταία ανακαλύπτω ολοένα και περισσότερα βιβλία που μου το αποδεικνύουν. Ένα από αυτά είναι τα Σωματίδια της Ματίνας Αποστόλου.

Ένα βιβλίο που με έκανε να δακρύσω, και παρά τις λίγες σελίδες του, χωράνε πολλά. Χωράει η γυναίκα, με όλους τους ρόλου της. Η σύζυγος, η μητέρα, η γιαγιά. Και στο βάθος η απώλεια… Προσωπικά δεν ταυτίστηκα με το κομμάτι της μητρότητας, όμως βρήκα δικά μου κομμάτια μέσα στις σελίδες του, και αυτό ήταν παρηγορητικό. Μπόρεσα να αισθανθώ τον πόνο και τους φόβους και της πρωταγωνίστριας, την πίεση που ασκείται σε κάθε νέα μητέρα. Αντιλήφθηκα τη δύναμη της μνήμης και της ανάγκης μας να κρατήσουμε ζωντανό κάθε τι που μας περιβάλει. Κυρίως όμως, μπόρεσα να αντιληφθώ ότι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν έχουν ρόλους, ρόλους που εμείς ή η κοινωνία έχουμε δώσει. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι άνθρωποι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πίσω από κάθε μητέρα, κόρη, σύζυγο πάντα κρύβεται μια Γυναίκα…