Αιολική Γη - Ηλίας Βενέζης

«Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου»

Τώρα τι θα μπορούσα να πω εγώ για αυτό το βιβλίο; Μέσα σε 308 σελίδες ξετυλίγεται μια ολόκληρη εποχή! Η ζωή μιας οικογένειας κάτω από τα Κιμιντένια όρη, μπλεγμένη με μύθους, παραδόσεις και ιστορία! Η Αιολική Γη, έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, όμως μπλέκει τόσο δεξιοτεχνικά όλα τα παραπάνω στοιχεία, και στο τέλος απλά μένεις μαγεμένος! Με απλό τρόπο, νοσταλγική διάθεση, παιδική αθωότητα μας ξεναγεί σε ένα κομμάτι της ιστορίας που χάθηκε, χωρίς όμως να εκβιάζει το συναίσθημα. 

Αρχικά, ο συγγραφέας μας δείχνει τη ζωή κάτω από τα Κιμιντένια βουνά της Μικρας Ασίας, μέσα από τα μάτια του μικρού Πέτρου, που ζει με την οικογένεια του - και είναι πολύ έντονη η παρουσία του παππού και της γιαγιάς, ενώ δυνατή είναι και η σχέση με τις αδερφές του. Σε κάθε κεφάλαιο, παρελαύνει και μια διαφορετική ιστορία, ενώ παράλληλα βλέπουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν και να έχουν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα! Κυνηγοί αρκούδων, ο καμηλιέρης που έψαχνε την καμήλα του (που ήταν και η πρώτη ιστορία που είχα διαβάσει), μια σπηλιά που πάνε τα γουρούνια πριν πεθάνουν, κοντραμπάσηδες και ληστές, μια όμορφη γυναίκα από τα «ξένα» είναι μερικοί μόνο από τους ήρωες που συναντάει κανείς. 

Μέχρι που το 1914, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, και να ξεκινήσουν το ταξίδι του αποχωρισμού. Οι τελευταίες σελίδες είναι από τις πιο δυνατές του βιβλίου, ειδικά τη στιγμή που η γιαγιά βρίσκει στην τσέπη του παππού ένα βαζάκι με λίγο χώμα που μάζεψε ο ίδιος για να φυτέψουν έναν βασιλικό στον νέο τόπο που θα βρεθούν. 

Όλο το βιβλίο συνοδεύεται από μια νοσταλγική διάθεση, ενώ είναι έντονο το στοιχείο της αγάπης των ηρώων για τον τόπο τους και την φύση και φυσικά για την οικογένεια. Κάθε ιστορία σε μαγεύει μέσα από τον λόγο και τις εικόνες, που είναι πολύ ζωντανές. Παρά το ότι στο τέλος είναι πολύ συγκινητικό, δε σου μένει μόνο αυτό το συναίσθημα, αλλά φτάνοντας στην τελευταία σελίδα αναπηδάνε ξανά όλες οι ιστορίες και οι ήρωες από μια άλλη εποχή, κάνοντας το βιβλίο να ζωντανεύει ξανά και ξανά. Πραγματικά το λάτρεψα, είναι ένα από τα ομορφότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου!