Το Τελευταίο Πάρτι - Clare Mackintosh

 Άλλο ένα βιβλίο της αγαπημένης Clare Makintosh, και αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα της θα έλεγα, προστέθηκε στη συλλογή μου! Αυτή τη φορά έχουμε το πρώτο μέρος μιας σειράς με πρωταγωνίστρια την αστυφύλακα Φιόν Μόργκαν, όπου αυτή τη φορά καλείται να εξιχνιάσει τον μυστηριώδη φόνο ενός διάσημου τραγουδιστή! 

Φυσικά και τίποτα δεν είναι ποτέ όπως φαίνεται, Clare Mackintosh αφού! Αρχικά, έχουμε τον φόνο! Ένας πλούσιος και πολύ πετυχημένος τραγουδιστής όπερας, όπου γιόρτασε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με την οικογένεια και πολλούς φίλους, σε ένα τεράστιο πάρτι, βρίσκεται νεκρός. Μια μικρή τοπική κοινωνία και πολλά μυστικά, που όμως δεν αφορούν μόνο αυτό! Το έγκλημα αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν η αστυνομία της Αγγλίας και της Ουαλίας, αφού η λίμνη που βρέθηκε ο νεκρός βρίσκεται στα σύνορα! Η αστυνομικός Φιόν Μόργκαν «συνεργάζεται» ή μάλλον προσπαθεί να συνεργαστεί με τον Λίο - μια αρκετά ιδιαίτερη σχέση! Όσο η αστυνομία προχωράει στις έρευνες τα πράγματα περιπλέκονται όλο και περισσότερο, αφού αυτοί που θα ήθελαν τον διάσημο Ρις Λόιντ νεκρό , γίνονται ολοένα και περισσότεροι. 

Μια μικρή τοπική κοινωνία και ένα κουβάρι μυστικών που ξεκινάει από το παρελθόν συνθέτουν αυτήν την ιστορία! Μου φάνηκε αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα αστυνομικά βιβλία της Mackintosh. Μου φάνηκε πως άργησε να μπει λίγο στη δράση, αλλά στάθηκε περισσότερο στην ανάλυση των χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι, πως μπόρεσα και κατάλαβα σχετικά νωρίς τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα, παρά το ότι προσπάθησε να με αποσυντονίσει αρκετές φορές! Παρόλα αυτά, μου άρεσε το γεγονός ότι «επιβεβαιώθηκα»! Νομίζω πως αυτό το βιβλίο της διέφερε από τα προηγούμενα, δεν είχε την δυναμική το άγχος και την αγωνία, αλλά είχε πολλά κοινωνικά θέματα - κάτι το οποίο συναντάμε όλο και περισσότερο σε αστυνομικά βιβλία - και που νομίζω πως πια αυτά πάνε πακέτο! Στάθηκε αρκετά στους χαρακτήρες, και μας έβαλε στο κλίμα της μικρής - γεμάτης μυστικά - κοινωνίας! 

Ήταν ένα βιβλίο που διάβασα ευχάριστα μεν, αλλά δεν ήταν από τα αγαπημένα μου δικά της! Σίγουρα μου άρεσε περισσότερο από την «Ομηρία», όχι όμως περισσότερο από τα πρώτα της βιβλία! Μένει να δούμε και την επόμενη ιστορία της Φιόν Μόργκαν , και εύχομαι να έχει περισσότερη αγωνία, μυστήριο και ανατροπές, σαν αυτά που μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν!