Κεκλεισμένων των θυρών - Ζαν-Πολ Σαρτρ

 Πως φαντάζεται κανείς την κόλαση; Μήπως η κόλαση είναι κάτι πιο απλό από αυτό που φανταζόμαστε; Σύμφωνα με τον φιλόσοφο και θεατρικό συγγραφέα Ζαν Πολ Σαρτρ «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Και αυτό ακριβώς μας δείχνει στο συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο. 

Τρεις νεκροί ήρωες βρίσκονται κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο , χωρίς καθρέφτες και χωρίς αντανακλάσεις, χωρίς αντικείμενα και χωρίς έξοδο! Ο Γκαρσέν, η Εστέλλα και η Ίνες είναι οι τρεις ήρωες αυτού του βιβλίου, που καλούνται να μείνουν κλεισμένοι σε αυτό το δωμάτιο - κόλαση, και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεων τους. Οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται σιγά σιγά και μαθαίνουμε ότι όλοι έχουν κάτι να κρύψουν από το παρελθόν, όχι όμως από τους άλλους δυο. 

Μέσα από τον θεατρικό διάλογο τους, βλέπουμε ότι η τιμωρία για τον κάθε ένα ξεχωριστά είναι ακριβώς αυτή η συνύπαρξη. Και αυτό γιατί τα λόγια των υπολοίπων γεμάτα ειρωνία, καυστικότητα και ωμότητα είναι ικανά να φτάσουν τους υπόλοιπους στο πιο χαμηλό σκαλί χωρίς να υπάρχει διέξοδος. Μια «απογύμνωση» μέσω των άλλων. Ο κάθε ένας λειτουργεί ως «καθρέφτης» που έχει λόγο και υπόσταση, και αφήνει τους χαρακτήρες στην σκληρότερη τιμωρία. Να κρίνει ο κάθε ένας τον εαυτό του μέσα από την κρίση των άλλων, και να δει τον εαυτό του μέσω αυτών. 

Θα ήθελα πάρα πολύ να το δω και σε θεατρική παράσταση, μιας και δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής. Ένα διαχρονικό έργο καθώς αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, όπου η γνώμη των άλλων - αγνώστων- πολλές φορές έχει μεγαλύτερη ισχύ και δύναμη. Είμαστε αυτό που βλέπουμε ή αυτό που οι άλλοι βλέπουν σε εμάς;  Η ανάγκη για επιβεβαίωση , αποδοχή και η ευκολία της κρίσης και της ηθικής είναι φανερά στο κείμενο - αλλά και στη σημερινή πραγματικότητα. 

Ένα κείμενο που «σηκώνει» πολύ ανάλυση και πολύωρες συζητήσεις!