Σκοτεινή μου Βανέσα - Κέιτ Ελίζαμπεθ Ράσελ

 Σκοτεινή μου Βανέσα. Ένα βιβλίο αρκετά επίκαιρο - δυστυχώς- που ενώ ήθελα πολύ να διαβάσω, τυατόχρονα φοβόμουν. Και ναι, το καθυστέρησα, αλλά κάποια στιγμή είπα να το πιάσω στα χέρια μου. Δυσκολεύτηκα, θύμωσα, σύγκρινα πρόσωπα και καταστάσεις, και τελικά το ολοκήρωσα. Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο, καθώς το θέμα του είναι αρκετά ευαίσθητο, όμως ταυτόχρονα θεωρώ πως μετά από όλα τα γεγονότα και τις καταγγελίες που έχουν γίνει, είναι ένα βιβλίο που πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί, ειδικά ως προς απάντηση πολλών, σχετικά με το πως μπορείς κάποιος να χειριστεί ένα πρόσωπο και κατ επέκταση μια κατάσταση προς όφελος του. Πάμε όμως να το δούμε πιο αναλυτικά.

Η Βανέσα Γουάιτ, σήμερα είναι τριάντα δύο χρονών. Βρισκόμαστε στα γεγόνοτα του #metoo,όπου μεταξύ άλλων, κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση ο Τζέικομπ Στρέιν - καθηγητής σχολείου. Η Βανέσα δεν μπορεί να πιστέψει αυτές τις κατηγορίες, και πιστεύει στην αθωότητα του καθηγητή, και αυτό γιατί, όταν εκείνη ήταν δεκαπέντε ετών και φοιτούσε στο σχολείο που ο ίδιος δίδασκε, έκαναν σχέση. όμως, οι φήμες φουντώνουν. Το βιβλίο μας πηγαίνει μια μπροστά μια πίσω. Από την μια βλέπουμε το σήμερα, και από την άλλη το παρελθόν. Και έτσι η Βανέσα σιγά σιγά νιώθει ότι ο κόσμος της γκρεμίζεται, και πως όλη της η ζωή ήταν βασισμένη σε ένα ψέμα. Δεν ήταν η σχέση της ζωής του, αλλά μια από τις πολλές που υπέστησαν την κακοποιήση από μεριά του. Όμως εκείνη τα θυμάται αλλιώς... Πέρα λοιπόν από την κακοποίηση, όλη της η ζωή καθορίστηκε από εκείνο το γεγονός, κάτι το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο, από μια χειραγώγηση ενός εφηβικού μυαλού και σώματος.

Είναι ένα από τα βιβλία που απαιτούν γερό στομάχι. Δεν ξέρω πως μπορώ να γράψω αυτά που θέλω, αλλά θα προσπαθήσω! Αρχικά, η συγγραφέας, έχει επιλέξει να μας δείχνει το παρόν και το παρελθόν της ηρωίδας, γκρεμίζοντας σταδιακά τον ψυχισμό της, αλλά και τα όσα μέχρι τώρα νόμιζε. Είναι συγκλονιστικό πως η ίδια η Βανέσα δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση, και πως, μέχρι ένα σημείο δεν μπορούσε να διανοηθέι όχι μόνο πως όλο αυτό ήταν ένα λάθος, αλλά και το ότι ήταν κάτι που εν τέλει η ίδια δεν ήθελε. Η σχέση της αυτή, είχε τόσο επίδραση επάνω της, που την επηρέασε μέχρι και την ηλικία των τριάντα δύο. Στο σήμερα, πέρα από τα γεγονότα, βλέπουμε παράλληλα πως σε κάποια σημεία η ίδια μιλάει στην ψυχοθεραπεύτρια της, διστακτικά στην αρχή- και αυτό ήταν κάτι που η συγγραφέας χειρίστηκε άψογα, αφού εκφράζει μια μεγάλη μερίδα του πλυθησμού που έχει αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο, με απόλυτο σεβασμό. Στην αρχή είναι η άγνοια, όλα μοιάζουν φυσιολογικά, έπειτα έρχεται η αμφισβήτηση, ο φόβος και σιγά σιγά έρχεται η δύναμη προς τον δρόμο της αλήθειας. 

Όσον αφορά του χαρακτήρα του Στρέιν δεν έχω να πω πολλά. Με θύμωνε, με εκνεύριζε, τον μισούσα! Τοξικός, χειριστικός και σιχαμένος! Τόσο απλά. Σε κάθε σελίδα κατάφερνε να με εκνευρίζει, όχι μόνο για αυτά που έκανε, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίον τα έκανε. Και ναι, το βιβλίο μπορεί να αναφέρεται στην σωματική κακοποίηση, όμως υπάρχει και η ψυχολογική, που πολλές φορές είναι πιο δύσκολη, αφού δεν μπορεί να αναγνωριστεί εύκολα και δεν έχει εμφανή σημαδία. * Spoiler * Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι πως δεν πλήρωσε για τις πράξεις του. Βέβαια, από ψυχολογικής μεριάς ήταν αναμενόμενο πως θα τελείωνε έτσι, αφού δεν είχε άλλα ''χαρτιά'' να παίξει στο τραπέζι.

Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να γράψω για αυτό το βιβλίο, όμως είναι σίγουρα ένας τρόπος να μπορέσει κανείς να μπει στο μυαλό ενός θύματος, που δεν γνωρίζει ότι είναι θύμα. Ένας τρόπος να μπορέσει κάποιος να απαντήσει στους ''Γιατί τώρα'', ''Τώρα το θυμήθηκε'', ''Τι έκανε τόσα χρόνια''. Μια ιστορία σκοτεινή, δύσκολη, ωμή, μα πάνω από όλα αληθινή. Είναι από τα βιβλία που με κράτησε προσηλωμένη, όσο και αν με δυσκόλεψε, και που πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί.