Το Πράσινο Σημειωματάριο - Clare Pooley

 Πρόσφατα διάβασα ένα από τα πιο γλυκά και ζεστά βιβλία που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα! Ένας ακόμη λόγος που το... χάρηκα, είναι πως το έκανα συνανάγνωση παρέα με αγαπημένα πρόσωπα, και έτσι περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ, αναλύοντας και συζητώντας το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, που άρεσε σε όλες μας. Το βιβλίο για το οποίο μιλάω, είναι αυτό που και οι περισσότεροι ζητήσατε μέσω Instagram  , και δεν είναι άλλο από το μυθιστόρημα της Clare Pooley με τίτλο ''Το πράσινο σημειωματάριο''. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Βούλας Αυγουστίνου.

Ο Τζούλιαν Τζεσόπ είναι ένας εκκεντρικός ζωγράφος, και εμπνευστής του ''Πειράματος της Αυθεντικότητας''. Ένα πράσινο σημειωματάριο, στο οποίο προσκαλεί όποιον το βρει να καταγράψει την δική του αλήθεια. Όχι αυτήν που δείχνει προς τα έξω, αλλά αυτή που βαθιά κρύβει μέσα του. Το πράσινο σημειωματάριο ξεκινάει το ταξίδι του από το καφέ της Μόνικας, όπου θα το βρει η ίδια η Μόνικα - ιδιοκτήτρια του καφέ. Διαβάζοντας το, θα αποφασίσει να αφήσει τις σκέψεις της ελεύθερες και να γράψει στο χαρτί όλα τα κρυμμένα της μυστικά. Το τετράδιο θα αλλάξει πολλά χέρια - και μαζί με τα χέρια και πολλές ζωές. Οι επόμενοι κάτοχοι του, πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες, που η κάθε μια δείχνει προς τα έξω κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι. Ο Χάζαρντ, ένας πολύ δημοφιλής άντρας που όμως αντιμετωπίζει προβλήματα εθισμού με το αλκόολ, ο Ράιλι, ένας νεαρός και αγαθός άντρας που έρχεται από την Αυστραλία, η Άλις, νέα μαμά και δημοφιλής influencer, και η Λίζι μια εθελόντρια που βάζει πάντα το χέρι της για να βοηθήσει τους άλλους, είναι οι ήρωες της ιστορίας μας. Το τετράδιο θα βρεθεί στα χέρια τους, και άλλες φορές μυστικά, άλλες φορές φανερά, θα τους ενώσει σε μια δυνατή παρέα, που θα τους κάνει να ανακαλύψουν βαθύτερα τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.

Και μόνο από το εξώφυλλο προιδεάστηκα πολύ θετικά, αφού όλο το βιβλίο έβγαζε μια τρυφερότητα και μια ζεστασιά, όπως ακριβώς νιώθεις όταν το πιάνεις στα χέρια σου! Οι ήρωες - με δύο εξαιρέσεις , τον Ράιλι και την Λίζι που νομίζω δεν ξεδιπλώθηκαν τόσο σε σχέση με τους υπόλοιπους - είναι πολύ καλοδουλέμενοι, αληθινοί, και ξετυλίγονται σιγά σιγά. Η αφήγηση και η γραφή ευχάριστη, μοντέρνα, γρήγορη, χωρίς να κουράζει ή να σε κάνει να βαριέσαι! Είναι ένα βιβλίο που σε κάνει να νιώθεις πολλά συναισθήματα, από συγκίνηση, μέχρι και τρελό γέλιο - όποιος το διάβασε και θυμάται την εκδρομή στο Παρίσι, θα συμφωνήσει! Ακόμη, μου άρεσε ο τρόπος που μπλέχτηκαν όλες οι ιστορίες μεταξύ τους, το δε τέλος ήταν φοβερό!

Όσον αφορά το κεντρικό θέμα του βιβλίου, θα έλεγα πως η συγγραφέας επέλεξε να ασχοληθεί με την μοναξιά, και πως αυτή μπορεί να υπάρχει σε πολλά επίπεδα. Κάθε ήρωας βαθιά μέσα του νιώθει μόνος. Ο Τζούλιαν, ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, που τον συμπάθησα πολύ - παρά τις ανατροπές στο τέλος - είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μια πολύ γεμάτη και ιδιαίτερη ζωή, και φτάνοντας σε μια ηλικία, αρχίζει να αναθεωρεί τα λάθη του, χωρίς όμως να μπορεί να εκφράσει με ειλικρίνια την μεταμέλεια του. Ο Χάζαρντ, ένας νέος ''Γκάτσμπυ'', που συνεχώς έχει δίπλα του κόσμο, δεν μπορεί να ελέγξει τον εθισμό του. Η Μόνικα, μια δυναμική, ανεξάρτητη νέα επιχειρηματίας, θέλει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που δείχνει. Και η Άλις, με τους χιλιάδες φολλούερς, την τέλεια ζωή και την μητρότητα, νιώθει και αυτή πιο μόνη από ποτέ, αφού η πραγματική και η εικονική της ζωή δεν έχουν κάνενα κοινό σημείο επαφής. 

Εκτός όμως από το θέμα της μοναξιάς, η συγγραφέας έχει επιλέξει να βάλει μέσα στο μυθιστόρημα και ένα σωρό κοινωνικά ζητήματα, χωρίς αυτό να μπουκώσει το κείμενο ή να αλλοιώσει τη μυθιστορηματική γραφή του. Ο εθισμός, τα social media, η ομοφυλοφιλία, και η επιλόχιος κατάθλιψη είναι μερικά από αυτά. Και φυσικά, με αφορμή το σημειωματάριο και το ''Παιχνίδι της αυθεντικότητας'', αναρωτιέσαι πόσο αλήθεια έχουμε στην καθημερινότητα μας; Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει κάποιος; Πόσες κρυφές επιθυμίες και θέλω καταπατάει, και για χάρη ποιού; 

Κάτι ακόμη που μου άρεσε πολύ, διαβάζοντας το βιογραφικό και της ευχαριστίες της Clare Pooley, όντας και η ίδια μητέρα και πρώην αλκοολική, είναι φανερό ότι έχει βάλει πολλά δικά της κομμάτια μέσα στο βιβλίο, χωρίς όμως αυτό να φαίνεται ξεκάθαρα, ή να αλλοιώνει τον χαρακτήρα του βιβλίου. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει. ότι εκτός του χιούμορ και της έξυπνης γραφής, των πολλών σημερινών θεμάτων, κρύβει μέσα του αλήθεια! Την αλήθεια της συγγραφέως, αλλά και του αναγνώστη. Την αλήθεια που το κάνει κλείνοντας κανείς το βιβλίο να νιώθει μια θαλπωρή, μια ζεστασιά, και να αναρωτιέται, αν έβρισκε Το Πράσινο Σημειωματάριο ο ίδιος, τι θα έγραφε στην επόμενη σελίδα;