Γαϊτανάκι στον άερα - Μαρίνα Βασιλειάδου

 Νομίζω πως είναι γνωστό πια, πως μια από τις αγαπημένες μου κατηγορίες βιβλίων, είναι τα διηγήματα και οι συλλογές διηγημάτων. Δε θα βαρεθώ ποτέ να λέω, το πόσο πολύ θαυμάζω όσους συγγραφείς τολμούν και ασχολούνται με την μικρή φόρμα, χαρίζοντας στον αναγνώστη δυνατές συγκινήσεις, έντονες διακυμάνσεις συναισθημάτων και πολλές εικόνες, σε ένα συμπυκνωμένο μεστό κείμενο, από το οποίο δεν λείπει τίποτα.

Χαίρομαι πολύ λοιπόν, που τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει πολλά μικρά διαμαντάκια, και ιδίως μέσω των social media, έχω καταφέρει να γνωρίσω και να έρθω σε επαφή με συγγραφείς και αναγνώστες που αγαπάνε το συγκεκριμένο είδος! Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί Έλληνες συγγραφείς που ασχολούνται με το είδος, και αν ψάξει κανείς θα βρει σίγουρα πολύ αξιόλογες δουλειές.

Στο σημερινό post θα σας γράψω για μια τέτοια συλλογή διηγημάτων, την οποία διάβασα πρόσφατα και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρόκειται για την συλλογή διηγημάτων της Μαρίνας Βασιλειάδου, με τίτλο ''Γαϊτανάκι στον αέρα'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Το βιβλίο αποτελείται από οκτώ διηγήματα, τα οποία ενώ είναι αυτοτελή, έχουν έναν κοινό ''αέρα'' που τα δένει μεταξύ τους. Ιστορίες που έχουν άρωμα ''παλιού'', είναι γνώριμες και οικείες, σε αγκαλιάζουν και σε ζεσταίνουν, θυμίζοντας λαϊκές ιστορίες από την Ελληνική παράδοση. Οι ιστορίες της συλλογής μου έβγαλαν έντονα μια γλυκόπικρη νοσταλγία για το παρελθόν. 

Η γραφή και η γλώσσα της Μαρίνας Βασιλειάδου είναι απλή, καθόλου ''στημένη'', γεμάτη λυρισμό και θεατρικότητα. Τα διηγήματα είναι μικρά σε έκταση - σε σύνολο το βιβλίο είναι 61 σελίδες- και ενώ διαβάζετια γρήγορα, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να γυρίζει ξανά και να σημειώνει λέξεις, φράσεις ή και να ξαναδιαβάζει το κείμενο για να μπορέσει να πάρει όσες πειρσσότερες εικόνες και αρώματα μπορεί από αυτό. 

Τα διηγήματα αν και το κάθε ένα έχει τον δικό του ''χαρακτήρα'', έχουν κάτι ''μαγικό'' που τα συνδέει! Τα θέματα των κειμένων είναι πολλά. Η αγάπη, η λύπη, η νοσταλγία, η χαρά, ο θάνατος και η απώλεια είναι μερικά από τα κύρια θέματα. Όμως, κάθε ανάγνωσμα της συλλογής κρύβει πολλαπλές ερμηνείες, που πιστεύω πως θα μιλήσουν με ξεχωριστό τρόπο στον κάθε αναγνώστη. 

Το γαϊτανάκι στον αέρα είναι μια συλλογή διηγημάτων που μου άρεσε πολύ, αφού αγαπώ ο,τιδήποτε παραπέμπει στο παρελθόν, γιατί απλά μιλάει στην καρδιά μου. Αν και μου άρεσαν όλες οι ιστορίες, αυτές που ξεχώρισα λίγο παραπάνω, είναι ''Το τάμα'' και  ''Πλεξούδα''. Επίσης, θα ήθελα να προσθέσω πόσο πολύ μου άρεσε το εξώφυλλο. Διαβάζοντας και ολοκληρώνοντας την ανάγνωση, ένιωσα σαν η κορδέλα του εξωφύλλου να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των ιστοριών!