Το Δωμάτιο του Τζοβάνι - Τζέιμς Μπόλντουιν

'' Το βιβλίο δεν αφορά τόσο την ομοφυλοφιλία όσο το τι συμβαίνει όταν είσαι τόσο φοβισμένος, που τελικά δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν.''

Με αυτά τα λόγια ο αφροαμερικανός συγγραφέας αναφέρεται σε ένα από τα πιο εμβληματικά του έργα, με τίτλο ''Το δωμάτιο του Τζοβάνι''. Μια ιστορία για την προσωπική απομόνωση ενός ανθρώπου που ο φόβος αποτελεί κύριο κομμάτι στην ζωή του. Μια ιστορία, που αν και γράφτηκε το 1956 και αναφέρεται στο μποέμικο Παρίσι, καταφέρνει να αγγίξει να συγκινήσει μέχρι και σήμερα.

Βρισκόμαστε στην δεκαετία του '50, και πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο  Ντέιβιντ, ο οποίος είναι από την Αμερική, και έχει εγκατασταθεί στο Παρίσι. Ο Ντέιβιντ περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού, όσο η κοπέλα του, Έλα, βρίσκεται σε ένα ταξίδι στην Ισπανία. Ο Ντέιβιντ κατά την διάρκεια της διαμονής του στο Παρίσι, θα βρεθεί σε ένα μπαρ, όπου εκεί θα γνωρίσει και τον Τζοβάνι. Έναν όμορφο μπάρμαν, όπου ο χαρακτήρας του είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτόν. Η γνωριμία τους θα είναι καταλυτική, αφού σύντομα θα αναπτύξουν μια ερωτική σχέση, και το μικρό δωμάτιο του Τζοβάνι θα γίνει το καταφύγιο και των δύο. Ο Ντέιβιντ, έχοντας φύγει από την Αμερική έπειτα από μια ακόμη ομοφυλοφιλική εμπειρία, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον φόβο, ενώ θα πρωταγωνιστήσει η πάλη της λογικής με την καρδιά, μια άνιση πάλη που δεν θα τον αφήσει να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του, και θα τον κάνει να έρθει αντιμέτωπος με μια σκληρή αλήθεια. Ότι οι αμφιβολίες, και ο κοινωνικός και ο οικονομικός αποκλεισμός, σε μια εποχή που το να ζει κανείς ανοιχτά και ελεύθερα είναι αδύνατον , μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στα πιο σκοτεινά μονοπάτια από τα οποία δεν υπάρχει διαφυγή. 

Όταν η Έλα θα γυρίσει από την Ισπανία,  θα δεχτεί την πρόταση γάμου του Ντέιβιντ - ο οποίος βρίσκει μια ακόμη αφορμή να αποδράσει από την αλήθεια και τον Τζοβάνι. Όσο και αν προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι η ζωή με την Έλα είναι η ''φυσιολογική'', η ίδια θα αποτελέσει σημείο κλειδί, ούτως ώστε να τον φέρει αντιμέτωπο με την μεγάλη του αλήθεια, τον πραγματικό του εαυτό, φέρνοντας την λύτρωση και για τα δύο αυτά πρόσωπα.

Το Δωμάτιο του Τζοβάνι, λέγεται πως είναι ένα μυθιστόρημα με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο Τζέιμς Μπόλντουιν από το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα άφησε το στίγμα του στην λογοτεχνία, γράφοντας και δίνοντας φωνή σε κοινωνικές ομάδες που δεν μπορούσαν να ακουστούν. Το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως έχει αναφέρε και ίδιος δεν αφορά την ομοφυλοφιλία, όσο την εσωτερική απόμονωση. Το να γράφει δε για την ομοφυλοφιλία σε μια εποχή που το συγκεκριμένο θέμα αποτελούσε όχι μόνο ταμπού, αλλά και ποινικό αδίκημα, είναι από μόνο του αξιοθαύμαστο και τολμηρό. Η γλώσσα του βιβλίου αν και απλή σε πολλά σημεία έχει λυρισμό, καταφέρνει να αγγίξει, ενώ ο ρυθμός του βιβλίου κυλάει αβίαστα. Οι σκέψεις του Ντέιβιντ ταξιδεύουν σαν χείμαρρος μέσα στις σελίδες του βιβλίου και σε συνεπαίρνουν. Κάτι ακόμη που μου άρεσε πολύ στο βιβλίο, είναι ο τρόπος με τον οποίον περιγράφεται το Παρίσι, καθώς και ο τρόπος ζωής.

Η σχέση των δύο αντρών, ένας απαγορευμένος έρωτας, που σίγουρα αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη. Ο συγγραφέας επέλεξε να χρησιμοποιήσει δύο αντίθετους χαρακτήρες, ενώ και ο ίδιος ο τίτλος του μυθιστορήματος αποτελεί ένα σύμβολο από μόνο του. Το δωμάτιο του Τζοβάνι, ο χώρος όπου οι δύο άντρες θα ζήσουν τον έρωτα τους, θα γίνει το καταφύγιο μα και η φυλακή τους. Για τον Ντέιβιντ θα λειτουργήσει και ως ένα ασφυκτικός καθρέφτης, που σε αναγκάζει να έρχεσαι αντιμέτωπος με όσα δεν θέλεις να βλέπεις, χωρίς να μπορείς να μην τον κοιτάς. 

Ένα δυνατό μυθιστόρημα, που καταπιάνεται μέσω ενός απαγορευμένου έρωτα, με το πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να πολεμήσει τον εαυτό του και να καταπιέσει τις επιθυμίες του, κρύβοντας βαθιά τα δικά του θέλω για χάρη της κοινωνίας.