Σήμερα είπα να μη γράψω - Γιάγκος Πλατής

''Σήμερα είπα να μη γράψω''. Έτσι μας συστήνειται συγγραφικά ο Γιάγκος Πλατής, με αυτήν την ιδιαίτερη και ξεχωριστή ποιητική συλλογή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος.

Τριάντα τρία κείμενα, στίχοι και μικρά πεζά, σε ελεύθερο στίχο, και γεμάτα πολλαπλά νοήματα, που μέσα από τις αλληγορικές εικόνες αποπνέουν καταστάσεις που είναι γνώριμες στους περισσότερους από εμάς.

Μέσα από τα συγκεκριμένα ποιήματα καλύπτεται ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, ενώ ποικίλη είναι και η θεματολογία του. Ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία, τα όνειρα, οι στόχοι, οι αναμνήσεις, η μοναξιά και ο πόνος διαδέχονται το ένα το άλλο. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής, άλλα ποιήματα ήταν σε ελεύθερο στίχο, άλλα είχαν ομοιοκαταληξία, ενώ ο συγγραφέας ''πάιζει'' ελευθερα και με την έκταση των ποιημάτων. Αυτό μου άρεσε, γιατί μου φάνηκε σαν να διάβαζα τις προσωπικές σκέψεις κάποιου, και μάλιστα, σε πολλά σημεία μπόρεσα να ταυτιστώ και εγώ. Ο λόγος είναι ποιητικός ακόμα και στα πεζά, γεμάτος αλληγορίες, όμορφες λέξεις και εικόνες .

Είναι από τα βιβλία που διάβασα μονοκοπανιά, ενώ πολλά ποιήματα τα έχω διαβάσει και παραπάνω φορές, γιατί με άγγιξαν περισσότερο. Αυτό που ξεχώρισα περισσότερο από όλα είναι το ποίημα ''Μια αγκαλιά ίριδες'', ενώ άλλα αγαπημένα μου είναι το ''Κυνήγι χαμένου θησαυρού'', ''Χωρίς φώτα'' ( το βρήκα πολύ έξυπνο, και μου άρεσε η επανάληψη των λέξεων),και ο ''Θέρως''. Και τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το πρώτο πεζό, με τίτλο ''Η ζωή είναι μικρή για να μη γίνεις αυτό που είσαι''!

Το ''Σήμερα είπα να μη γράψω'', είναι μια συλλογή που με κέρδισε, όχι μόνο για τις εικόνες και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε, αλλά και για το ότι κλείνοντας το, συνειδητοποιείς πως όντως, μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως, και πως χωρίς τα όνειρα η ζωή δεν θα είχε κανένα νόημα!