Ψυχίατρος Τυπάλδος - Γιώργος Κατσούλας

 Ένα από τα βιβλία που είχα δει μέσω instagram και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, είναι και το μυθιστόρημα που υπογράφει ο Γιώργος Κατσούλας, με τίτλο ''Ψυχίατρος Τυπάλδος''. Μια ιστορία πολυθεματική, που πραγματεύεται την κατάθλιψη, την παιδοφιλία, το πότε ένας εγκληματίας πρέπει  να τιμωρείται και πότε να ''αφήνεται'' στην επιστήμη προκειμένου να θεραπευτεί/ μελετηθεί, τις ανθρώπινες σχέσεις και φυσικά μέσα από δύο ήρωες ο αναγνώστης έρχεται πολύ κοντά με ένα ευρύ φάσμα του αυτισμού. 

Δύσκολα θέματα, που όμως ο συγγραφέας αναγράφει με ιδιαίτερο ρεαλισμό και ευαισθησία, όντας και ο ίδιος αυτιστικός υψηλής λειτουργικότητας. Ένα βιβλίο που μέσα από το κυνήγι ενός παιδεραστή αναλύεται ο χαρακτήρας του ψυχίατρου Τυπάλδου, που έχει αναλάβει την υπόθεση. Ένα μυθιστόρημα για γερά στομάχια, σκληρό, ωμό και ρελαιστικό, που όμως δεν μένει στις πράξεις του εγκληματία, αλλά ερευνά γενικότερα την ανθρώπινη συμπεριφορά. 

Η ιστορία ξεκινάει όταν ένα μικρό παιδάκι εξαφανίζεται από το πάρκο, μπροστά στα μάτια των γονιών του. Την υπόθεση ερευνά η αστυνομία, η οποία ζητάει τη βοήθεια του πολύ γνωστού ψυχίατρου Τυπάλδου. Ο ψυχίατρος Τυπάλδος είναι πολύ δημοφιλής, αφού έχει βοηθήσει σε πολλές υποθέσεις της αστυνομίας, ενώ ο ίδιος έχει σύνδρομο Άσπεργκερ. Παρακολουθούμε την πορεία του σε όλη την διάρκεια της αναζήτησης του ανθρώπου που απήγαγε το παιδί, και εκτός από τον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί στην δουλειά του, παρακολουθούμε και την προσωπική του ζωή, όχι μόνο στο παρόν, αλλά πολλές φορές με αναδρομές στο παρελθόν του. Βλέπουμε πως είναι η ζωή ενός ανθρώπου με σύνδρομο Άσπεργκερ τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα, τον τρόπο που σκέφτεται, το πως αναλύει τα πράγματα, αλλά προχωράμε και βαθύτερα. Στην προσπάθεια αποδοχής του εαυτού του, και της διαχείρησης των συναισθημάτων του, ο Τυπάλδος έρχεται αντιμέτωπος με την κατάθλιψη, κάτι που αρνείται πεισματικά ωστόσο. 

Ο δράστης της υπόθεσης δεν είναι άγνωστος σε εμάς. Από την αρχή βλέπουμε τον τρόπο που σκέφτεται, πως απαγάγει το παιδί, ενώ κατά την διάρκεια της ιστορίας, ανατρέχουμε και στο δικό του τραυματικό παρελθόν. Δε θα ήθελα να σχολιάσω την συγκεκριμένη προσωπικότητα, καθώς αφορά ένα πολύ λεπτό και ευαίσθητο ζήτημα που κάθε ένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Ένα μέρος του βιβλίου πάντως αφορά το αν ο εγκληματίας πρέπει να μπει φυλακή, ή χρειάζεται ψυχιατρική παρακολούθηση. Ο ψυχίατρος Τυπάλδος, πιστός στην επιστήμη του, θα ήθελε να ερευνήσει το μυαλό ενός διαταραγμένου ανθρώπου, και να μπορέσει να τον θεραπεύσει, ή έστω να καταλάβει για ποιόν λόγο κάνει αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις. Δε θα σας γράψω τι γίνεται στο τέλος, όμως όπως και σε όλο το βιβλίο, μέχρι ένα κομμάτι ακολουθείται η ρελαιστική οδός - φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα. 

Στην όλη ιστορία, υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες, όπως ο αστυνόμος Τετρίγκας, ο οποίος μου ήταν φανερά αντιπαθής από την αρχή, και η χορεύτρια Μαρία με την κόρη της, που η δεύτερη αποτελεί σημείο κλειδί στην ιστορία. 

Τα κεφάλαια εναλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς, και πάμε από τα στοιχεία και την εύρεση του απαγωγέα, στον ψυχίατρο Τυπάλδο και τις σκέψεις του, και από εκεί στον ίδιο τον εγκληματία. Όσον αφορά τις σκηνές με τα παιδιά κάποιες είναι αρκετά σκληρές, αλλά ακόμη και αν δεν εμπεριέχουν βία, και μόνο ο τρόπος με τον οποίον προσεγγίζει κάποιος ένα παιδί προκειμένου να το πάρει με το μέρος του είναι ακόμα πιο σκληρό, καθώς δυστυχώς, συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Μάλιστα, στο βιβλίο, περιγράφεται ένα κοινωνικό πείραμα, το οποίο υπάρχει στο διαδύκτιο, και δείχνει πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί να εμπιστευτεί έναν άγνωστο. Βέβαια η ιστορία δεν μένει τόσο σε αυτό το κομμάτι, όμως υπάρχουν κάποιες πολύ σκληρές σκηνές.

Ο λόγος του βιβλίου είναι απλός και ωμός, ενώ στο βιβλίο υπάρχουν αρκετές βρισιές, και ειδικά κάποιοι χαρακτήρες τις χρησιμοποιούν σχεδόν σε κάθε πρόταση! Παρόλα αυτά δεν με ενόχλησε, κααθώς ο λόγος ταίριαζε στους αντίστοιχους χαρακτήρες. Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την περίπτωση του Τυπάλδου, και πιστέυω πως μέσα από ένα μυθιστόρημα είναι μια καλή ευκαιρία να μπορέσει κάποιος να αναγωρίσει και αυτά τα άτομα, που ζουν ανάμεσα μας και προσπαθούν να αφομοιωθούν στο κοινωνικό σύνολο με όλες τις ιδιαιτερότητες τους. Ο Τυπάλδος είναι ένας χαρακτήρας με ζωντανό παλμό, και ο συγγραφέας έχει καταφέρει να παντρέψει με πολύ ωραίο τρόπο την προσωπικότητα του με τον αυτισμό, χωρίς να γίνεται υπερβολικός, και χωρίς να τον κάνει ''ξύλινο'', παραθέτοντας δηλαδή απλώς χαρακτηριστικά. 

Στα αρνητικά τώρα! Αυτό που δεν μου άρεσε είναι πως σε πολλές προτάσεις υπήρχαν πολλά σημεία στίξης, π.χ. πολλά θαυμαστικά. Πιστεύω πως στον γραπτό λόγο, δεν χρειάζεται αυτή η υπεροβλή, η έμφαση μπορεί να δοθεί και με ένα θαυμαστικό.

Αν και δεν εστιάζει τόσο στην υπόθεση, όσο στην ανάλυση του χαρακτήρα του Τυπάλδου, είναι μια ιστορία που σε βάζει σε σκέψεις για πολλά θέματα ηθικής και επιστήμης. Ο ρατσισμός, η διαφορετικότητα, η αποδοχή του εαυτού, το πως επηρεάζουν κάποιον τα παιδικά του χρόνια, η κατάθλιψη κ.α.π. Και φυσικά, το πιο βαθύ ερώτημα, η φύση ενός εγκληματία. Μπορεί κάποιος να γίνει εγκληματίας ή να γεννηθεί έτσι; Πρέπει να τιμωρηθεί ή να γίνει αντικείμενο μελέτης; Μπορεί να θεραπυτεί; Πως θα αποδοθεί δικαιοσύνη; Ο Ψυχίατρος Τυπάλδος του Γιώργου Κατσούλα είναι ένα βιβλίο που προβληματίζει και θέτει πολλά ερωτήματα, που σηκώνουν πολύ συζήτηση!

* Το βιβλίο Ψυχίατρος Τυπάλδος του Γιώργου Κατσούλα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.