Μακρύ Πέταλο Από Θάλασσα - Ιζαμπέλ Αλιέντε

 Η αγαπημένη συγγραφέας Ιζαμπέλ Αλιέντε, επιστρέφει δυναμικά με το τελευταίο της βιβλίο ''Μακρύ πέταλο από θάλασσα'', ένα μυθιστόρημα που προσωπικά βάζω επάξια δίπλα στο λατρεμένο - και ασυναγώνιστο έργο της ''Το σπίτι των πνευμάτων''. 

Αυτήν τη φορά ταξιδεύουμε από την Ισπανία και τη δικτατορία του Φράνκο στη Χιλή, και από εκεί στην Βενεζουέλα. Ένα ταξίδι στην ιστορία, που συγκινεί και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως και τη τελευταία σελίδα. 

Η ιστορία ξεκινάει με την οικογένεια Νταλμάου, όπου κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφύλιου και την άνοδο του Φράνκο, ο ένας γιος της οικογένειας χάνεται, αφήνοντας πίσω την έγκυο αρραβωνιστικιά - και πιανίστρια Ροσέρ. Τα ηνία αναλάμβανει ο μεγαλύτερος γιος - και πρωταγωνιστής - Βίκτορ, ο οποίος εργαζόταν ως ιατρός στο πεδίο της μάχης, χωρίς να γνωρίζει ουσιαστικά την επιστήμη. Με την άνοδο του Φράνκο, αποφασίζουν να γίνουν πρόσφυγες, προκειμένου να σωθούν, και καταλήγουν στο πλοίο που ναυλώθηκε από τον ποιητή Πάμπλο Νερούδα, όταν στάλθηκε ως πρόξενος από την Χιλή στην Γαλλία, προκειμένου να μεταφέρει κομμουνιστές, δημοκρατικούς  κ.τ.λ. στη Χιλή, για να καταφέρουν να επιβιώσουν σε ένα αφαλές περιβάλλον. 

Ο Βίκτορ αποφασίζει να παντρευτεί την Ροσέρ, ούτως ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιβαστούν στο Winnipeg, που φάνταζε ως φάρος ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. Ο Βίκτορ και η Ροσέρ παντρέυτηκαν, και ο Βίκτορ έταξε πίστη και αφοσίωση σε έναν γάμο που έγινε από συμφέρον, ορκίστηκε όμως, πως θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει την Ροσέρ και τον μικρό γιο του αδερφού του, που θα γνώριζε τον ίδιο ως πατέρα. Το σχέδιο του Βίκτορ στέφθηκε με επιτυχία, και τελικά κατάφεραν να επιβιβαστούν μαζί με χιλιάδες άλλους στο πλοίο. Ο Πάμπλο Νερούδα χαρακτήρισε το πλοίο ως <<Μακρύ πέταλο από θάλασσα και κρασί και χιόνι>>. 

Ένα κομμάτι του βιβλίου μας περιγράφει τη ζωή και τις δυσκολίες στο πλοίο, μέχρι τελικά να φτάσουν στην Χιλή. Και ενώ εκεί προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους με όποιον τρόπο μπορούν, έρχεται ένας αναπάντεχος έρωτας για τον Βίκτορ, αλλά και η ίδια η ιστορία, που θα ανατρέψουν το ταξίδι προς την ευτυχία και μια ήμερη και γαλήνια ζωή. Αυτή την φορά, είναι το πραξικόπημα και η πτώση του Προέδρου της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε ( θείος της Ιζαμπέλ Αλιέντε). Ο Βίκτορ αφού εργαστεί στο νοσοκομείο, τελικά θα συλληφθεί και θα μεταφερθεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μεγαλύτερος πια ηλικία, και έχοντας βιώσει αρκετό πόνο και δυστυχία, αγαπώντας πιστά μια γυναίκα, και όντας ερωτευμένος βαθιά με μια άλλη, νοσταλγόντας μια πατρίδα που φαντάζει όνειρο πια, και υπομένοντας τα μαρτύρια στο στρατόπεδο, τελικά θα καταφέρει να επιβιώσει, να αναθεωρήσει συναισθήματα και καταστάσεις, και να ξεκινήσει μια νέα ζωή, μέχρι το τέλος.

Πραγματικά λάτρεψα το συγκεκριμένο βιβλίο, και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό, γιατί τα τελευταία βιβλία της Αλιέντε μου είχαν αφήσει μια ουδέτερη γεύση. Νομίζω πως δεν είναι ένα απλό συγγραφικό comeback, αλλά μια ιστορία που ήρθε για να μείνει. Το προσφυγικό ζήτημα, έχει φανερά επηρεάσει τη συγγραφέα, η οποία το γνωρίζει από πρώτο χέρι. Ο τρόπος με τον οποίον συνδυάζει την ιστορία με το μυθιστόρημα είναι απλά μαγικός. Οι σελίδες γυρνάνε αβίαστα, και ο αναγνώστης βυθίζεται σε αυτό το ταξίδι γνωρίζοντας όλο και περισσότερες λεπτομέρειες για τους ήρωες και τον τρόπο με τον οποίον τους φέρθηκε η ζωή. 

Αγάπησα τους δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι και αυτοί με την σειρά τους αγαπήθηκαν βαθιά και αληθινά, έχοντας ουσιαστική επικοινωνία ως το τέλος. Μια σχέση που έγινε από ανάγκη, και ίσως από ανάγκη δυνάμωσε και απέκτησε πραγματικές ρίζες. Οι περιγραφές των τόπων και των ιστορικών γεγονότων δένουν απόλυτα με την ιστορία και εναρμονίζονται πλήρως χωρίς να κουράζουν, αντιθέτως αποτελούν φυσική συνέχεια και εξέλιξη. Η αφήγηση της Αλιέντε αν και πιο ρεαλιστική από προηγούμενα έργα της δεν στερείται ''μαγείας''. Ο τρόπος με τον οποίον περιγράφει λεπτομέρειες, τόπους, εικόνες γεγονότα και συναισθήματα είναι μοναδικός. 

Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε τρία μέρη - ανάλογα με τα ιστορικά γεγονότα - , και κάθε μέρος χωρίζεται σε κεφάλαια χρονολογικά. Κάθε κεφάλαιο συνοδεύεται και από ένα στιχάκι του Πάμπλο Νερούδα. Επίσης, στην αρχή και στο τέλος του βιβλίου, υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες από την περίοδο του εμφυλίου στην Ισπανία, από το καράβι Winnipeg , φωτογραφίες του Νερούδα και του Αλιέντε κ.τ.λ. 

Σίγουρα η Ιζαμπέλ Αλιέντε έχει τα φόντα για να διηγηθεί αυτήν την ιστορία, σε βάζει μέσα σε αυτήν 1000%, και είναι σαν να τα έχει ζήσει η ίδια. Δυστυχώς, αν και το βιβλίο αναφέρεται στο παρελθόν και στο τέλος αφήνει ένα ψήγμα ελπίδας, παράλληλα μας δείχνει τις τρομακτικές ομοιότητες του χτες με το σήμερα, το πως η ιστορία κάνει κύκλους, και πως αρκετές στιγμές του τότε, θυμίζουν το τώρα.  Τροφή για σκέψη, και ένα υπέροχο ταξίδι στην ιστορία, μαι επάνοδος της Αλιέντε, και ένα βιβλίο που σίγουρα θα αποτελέσει σταθμό, όχι μόνο στην καρίερα της συγγραφέα αλλά και στην λογοτεχνία!