Κανονικοί Άνθρωποι - Σαλλυ Ρούνεϋ

Η Σάλλυ Ρούνεϋ, μετά την επιτυχία του πρώτη της βιβλίου ''Συζητήσεις με φίλους'', επιστρέφει με ένα εφηβικό ρομάντζο, που όμως εμβαθύνει στους χαρακτήρες και τις συμπεριφόρες τους. Οι Κανονικοί Άνθρωποι, που έχουν ήδη βραβευτεί και έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα βρει ένα σημείο που θα σε αγγίξει, ακόμα και αν δεν ταυτιστείς με τους ήρωες ολοκληρωτικά, και θα μιλήσει στην καρδιά σου.

Ο Κόννελ και η Μαριάν, είναι δύο συμμαθητές που μεγαλώνουν σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Ο Κόννελ, είναι αρκετά δημοφιλής στο σχολείο, ενώ η Μαριάν είναι μοναχική, και δεν έχει παρέες. Η οικογένεια της Μαριάν είναι εύπορη και ζει σε μια έπαυλη, ενώ η μητέρα του Κόννελ είναι η καθαρίστρια που εργάζεται στο σπίτι τους. Οι δυο τους σύντομα θα αναπτύξουν μια περίεργη σχέση, όμως με τον καιρό οι δρόμοι τους θα χωρίσουν. Λίγο καιρό μετά, θα βρεθούν ξανά αυτή τη φορά ως φοιτητές στο Δουβλίνο. Ο Κόννελ είναι έξω από τα νερά του και την ασφάλεια του μέρους του. Σε αντίθεση, η Μαριάν έχει γίνει κοινωνική και έχει κάνει πολλές παρέες. Και ενώ δοκιμάζουν νέες εμπειρίες και συντρόφους, πάντα καταλήγει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να μείνουν χώρια, που έχουν ανάγκη να είναι μαζί, να καταστρέφονται και ταυτόχρονα να λυτρώνονται. 

Μια ιστορία για δύο αυτοκαταστροφικούς, μπερδεμένους και ιδιαίτερους χαρακτήρες, που προσπαθούν να βρουν ο ένας καταφύγιο στην αγκαλιά του άλλου. Η ανάγκη να αγαπηθούν, να πιαστούν ο ένας από τον άλλον και να σωθούν είναι έμφυτη σε όλη την διάρκεια ανάγνωσης. Μια κρυφή ματιά στις σύγχρονες σχέσεις, και στην ανάγκη δύο ανθρώπων να κρύψουν τις πληγές τους για να μην δουν την πραγματικότητα. 

Το στυλ γραφής της Ρούνεϋ μου άρεσε πολύ, το βρήκα πολύ ατμοσφαιρικό, ενώ μπόρεσε να μου μεταδώσει όλες τις εικόνες και τα συναισθήματα. Προσωπικά, δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με τους ήρωες, αυτό όμως δε σημαίνει ότι σε πολλά σημεία δεν ένιωσα έντονα συναισθήματα - κυρίως ένα πλάκωμα στο στομάχι! Ήταν από τα βιβλία, που ενώ σε αρκετά σημεία με τσάκιζε ψυχολογικά, ήθελα να μπω και άλλο στους ήρωες και στην ζωή τους, και να μάθω περισσότερα για αυτούς.  Δεν ξέρω εάν ο Κόννελ και η Μαριάν αγάπησαν ο ένας τον άλλον, ή τον δικό τους εαυτό όταν ήταν μαζί, ξέρω όμως ότι μπόρεσα να καταλάβω το πόσο ανάγκη είχαν να γίνουν έστω και για λίγο ''Κανονικοί Άνθρωποι''.