Δύο bookstagrammers συζητούν για το βιβλίο ''Η μέθοδος της μπουρμπουλήθρας''

Ένας από τους λόγους που αγαπώ το instagram είναι επειδή έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, με κοινή αγάπη για το βιβλίο. Πέρα από τις άπειρες συζητήσεις που έχουμε κάνει για βιβλία, συγγραφείς και διάφορα άλλα, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι συναναγνώσεις!

Έτσι, μαζί με την αγαπημένη Αναστασία από το blog OnMyBookself, διαβάσαμε μαζί το βιβλίο της Ρούλας Γεωργακοπούλου με τίτλο ''Η μέθοδος της μπουρμπουλήθρας'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, και με αφορμή αυτό,  κάναμε μια μικρή συζήτηση! Το βιβλίο αυτό, γράφτηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ένα ποιητικό πεζό που παίζει με τις λέξεις και τις εικόνες.

Η μέθοδος της μπουρμπουλήθρας είναι ένα ποιητικό πεζό που γράφτηκε παράλληλα με την εξέλιξη της πανδημίας και συνδέει την Ιστορία και τις ιστορίες της, τα οικιακά φαντάσματα και τους απόηχους της παιδικής ηλικίας, τον τραχύ ρεαλισμό της υγειονομικής κρίσης με το φανταστικό και το ονειρικό στοιχείο. Ένα λούνα παρκ επάλληλων ιστοριών που ξεκινούν από ένα σπίτι της Αθήνας υπό συνθήκες αναγκαστικού εγκλεισμού και εξακτινίζονται στο ακινητοποιημένο παρελθόν και στο ρευστό μέλλον. Ένα παιχνίδι με μαγικές εικόνες, μισοτελειωμένα παζλ, ζογκλέρ, καθρέφτες, ατίθασα αιλουροειδή και αναγεννησιακούς μηχανισμούς σε αεικίνητη λειτουργία, που το συνέχει η δύναμη του συνειρμού και η ανώτερη πραγματικότητα των συσχετισμών. 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

----

Η συζήτηση μας με την Αναστασία

On my bookshelf: Σε μια συζήτηση που έκανα στο instagram πολύ αναγνώστες μου σημείωσαν την “ενόχλησή” τους για την αύξηση των έργων που αφορούν την πανδημία Covid-19 στηριζόμενοι στο κέρδος που προσφέρει η επικαιρότητα. Προσωπικά θεωρώ ότι η απομόνωση μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε ίσως επινοητικοί κ δημιουργικοί... Επίσης η γραφή μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, να ισορροπήσουμε ψυχολογικά.. Οπότε προσωπικά είτε διαβάσω ένα έργο που εκδίδεται αμέσως μετά το γεγονός που αφηγείται είτε μετά από 10 χρονιά πάλι με το ίδιο τρόπο θα το αντιμετωπίσω. Εσένα ποια είναι η άποψή σου σε αυτή την άποψη κάποιων αναγνωστών; 

Readoclock.gr: Η άποψη μου βρίσκεται κάπου στην μέση. Εάν ένα έργο -που έχει γραφτεί με αφορμή την πανδημία - καταφέρει να σταθεί στον χρόνο και να μείνει διαχρονικό, αποφεύγοντας τα κλισέ και προσφέροντας κάτι νέο και δημιουργικό, τότε δεν με ‘’ενοχλεί’’. Η γραφή για πολλούς λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, και είναι μια ανάγκη κάποιου να εκφραστεί και να βρει τρόπο να εκφράσει όσα κρύβει μέσα του. Και σίγουρα κατά τη διάρκεια της απομόνωσης είμαι σίγουρη πως γράφτηκαν σπουδαία έργα! Μένει να τα ανακαλύψουμε!

On my bookshelf: Ο τίτλος είναι πολύ σημαντικός για ένα βιβλίο. Τραβά την προσοχή του αναγνώστη, αλλά και προϊδεάζει για το περιεχόμενο του βιβλίου. Για μένα ο τίτλος ήταν μια έκπληξη… καθώς για εμένα ήταν παιχνιδιάρικος. Θυμήθηκα το παιχνίδι με τις μπουρμπουλήθρες που έπαιζα μικρή κι έπειτα η ίδια η λέξη είναι αστεία καθώς την προφέρει κάποιος. Όμως κοιτάζοντας το εξώφυλλο σκέφτηκα πόσο μπορεί μια μπουρμπουλήθρα να είναι παιχνίδι ενώ ένας σκύλος πίνει νερό από μια πισίνα; Κάτι κρύβεται πίσω από το τίτλο σκέφτηκα και δεν έπεσε έξω… Πώς βρήκες τον τίτλο, η επιλογή του ήταν τόσο λειτουργική όσο είχε στο μυαλό της η συγγραφέας; 

Readoclock.gr: Ένας ιδιαίτερος τίτλος, όπως και ένα καλαίσθητο εξώφυλλο λειτουργούν πάντα θετικά! Βρήκα πολύ εύστοχο τον τίτλο, και θεωρώ πως είναι από αυτούς που μένουν στο μυαλό του αναγνώστη. Νομίζω πως όλο το διήγημα βασίζεται στο παιχνίδι των λέξεων, στον συνδυασμό τους και στις εναλλαγές με τις εικόνες, οπότε ναι, πιστεύω πως η επιλογή του τίτλου ήταν η κατάλληλη!

On my bookshelf: Μ’ άρεσε η επιλογή της συγγραφέα να χρησιμοποιήσει το α’ πρόσωπο και η προσπάθειά της να γράψει μια ιστορία που δεν ήξερε πόσο καλή θα ήταν. Μου έδινε την εντύπωση ότι διαλέγεται τόσο με το συγγραφικό της εγώ όσο και με το εγώ του αναγνώστη. Εσένα πώς σου φάνηκε;

Readoclock.gr: Ήταν μια έξυπνη και γρήγορη ιστορία, η οποία ήταν γεμάτη εικόνες και συνειρμούς. Επίσης, μου άρεσε που σε κάποια σημεία έκανε αναφορές σε έργα άλλων καλλιτεχνών ( Ντα Βίντσι, Μπουνιουέλ). Το όλο εγχείρημα μου θύμισε ένα ‘’ημερολόγιο’’ αυτόματης γραφής, όπου ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας, φαντασίας, συνειδητού και υποσυνείδητου!

----

Φυσικά, περιμένω και τις δικές σας απόψεις, σε περίπτωση που έχετε διαβάσει το βιβλίο.

Ευχαριστώ την Αναστασία / OnMyBookself  και τις εκδόσεις Πόλις για την συνεργασία.

Το blog της Αναστασίας : On My Bookself

To Intagram : Onmybookself