Ο Κλέφτης των Ποδηλάτων - Luigi Bartolini
Πριν από αρκετά χρόνια, τότε που ''εξερευνούσα'' την τέχνη του κινηματογράφου, είχα δει μεταξύ πολλών άλλων ταινιών, την ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα, Κλέφτες Ποδηλάτων. Θυμάμαι πως παρά την λιτότητα της, με είχε αγγίξει και με είχε συγκινήσει, και είναι από αυτές τις ταινίες που σίγουρα θα ξαναέβλεπα. Πρόσφατα λοιπόν, διάβασα και το βιβλίο του Luigi Bartolini, από το οποίο έγινε και η κινηματογραφική διασκευή, με τίτλο '' Ο κλέφτης των ποδηλάτων''. Λίγο διαφορετικό από την ταινία, όμως γεννάει τα ίδια συναισθήματα.
----
Ένας καλλιτέχνης πέφτει θύμα κλοπής του ποδηλάτου του στη μεταπολεμική Ρώμη. Γεμάτος αγωνία αρχίζει έναν αγώνα προκειμένου να πιάσει τον κλέφτη του ποδηλάτου του. Στη διαδρομή αυτή, περνάει από τους δρόμους και τα στενάκια μιας Ρώμης που προσπαθεί να επιβιώσει από τα συντρίμμια του πολέμου, και συναντάει ανθρώπους - φιγούρες που απαρτίζουν κάθε γειτονιά. Όσο το κυνήγι συνεχίζεται, ο πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με διλήμματα, προσδοκίες και απογοητεύσεις, ενώ δεν λαμβάνει καμία βοήθεια και η απουσία / αβουλία της αστυνομίας είναι αισθητή. Ο κλέφτης προσπαθεί κομμάτι κομμάτι να πουλήσει το ποδήλατο, κάνοντας την αναζήτηση του ακόμα δυσκολότερη.
Ο Luigi Bartolini δικαίως ενέπνευσε για την κινηματογραφική μεταφορά του έργου του, αφού οι εικόνες είναι ολοζώντανες. Οι περιγραφές των δρόμων και των ανθρώπων που προσπαθούν με όποιον τρόπο κρίνουν να επιβιώσουν, κάνουν τον αναγνώστη να ''βλέπει'' όλα όσα διαδραματίζονται σε κάθε σελίδα.
Γλυκόπικρο, με χιούμορ, σαρκασμό και ευφυΐα, μέσα από το αγωνιώδες κυνηγητό του καλλιτέχνη να βρει το κλεμμένο του ποδήλατο, συναντούμε ένα μικρό ''χρονογράφημα''. Μια ολόκληρη κοινωνία που προσπαθεί να ορθοποδήσει, κλέφτες, πόρνες, λωποδύτες, μαύρη αγορά, φασίστες και κατατρεγμένοι, στον αέναο αγώνα της επιβίωσης. Όπως ακριβώς ο πρωταγωνιστής ψάχνει με τόση αγωνία και λαχτάρα το ποδήλατο του. Όλο το βιβλίο μετουσιώνεται στην τελευταία - και πιο δυνατή - παράγραφο, που την διαβάζω ξανά και ξανά!
Αριστούργημα!
Γεια σας, ονομάζομαι Χαρά Σωτηροπούλου ζω στην Αθήνα και είμαι 29 χρονών. Από μικρή ηλικία έδειξα τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και την αγάπη μου για το διάβασμα και το γράψιμο! Έχω ασχοληθεί με την αρθρογραφία και το e-journalism για περίπου 10 χρόνια ενώ γράφω στίχους, παραμύθια και μικρά διηγήματα. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την κριτική βιβλίων. Για αρκετά χρόνια διατηρούσα το προσωπικό μου blog με τίτλο Jiubilo Blog. Στόχος μου είναι να κάνω τον κόσμο να αγαπήσει το διάβασμα και τον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας, και να έρθει σε επαφή με όσα περιλαμβάνει αυτό το μαγικό ταξίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου