Rebound - Μαρία Παπαϊωάννου

Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να μη γνωρίζεις προσωπικά, όμως διαβάζοντας μια φράση τους, νιώθεις πως είσαι μέρος της ζωής τους. Ξέρεις πότε γελάνε, πότε στεναχωριούνται, ποιους ανθρώπους έχουν χάσει, και ποιους έχουν κερδίσει... Γνωρίζεις πως αγαπάνε τους λουκουμάδες, και τα μαγαζιά που πάνε. Είναι οι άνθρωποι της Αθήνας, του αγαπημένου κέντρου που αγαπάμε να μισούμε, και μισούμε που λατρεύουμε. Είναι αυτές οι φιγούρες που αναγνωρίζεις από μακριά, και που μέσα από τις λέξεις τους έχεις ταξιδέψει, έχεις συγκινηθεί και έχεις γελάσει σαν τρελή. Είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι, αλλά σήμερα είναι μια, η μια και μοναδική Μαρία Παπαϊωάννου, με το δικό της Rebound!

Η πρώτη συλλογή διηγημάτων της, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιωλκός, μια συλλογή φανταστικών και μη διηγημάτων, έχουν ως βασικό θέμα την περίοδο της εγκυμοσύνης, και της επιλόχειας κατάθλιψης, που όπως δείχνει και το εξώφυλλο της συλλογής, πολλές φορές είναι μαύρη !

Rebound, Μαρία Παπαϊωάννου

Ένα ταξίδι στην Αθήνα, που ξεκινάει από τα Εξάρχεια, σύντομες ιστορίες που σου αφήνουν χιλιάδες συναισθήματα. Μια εγκυμοσύνη, μια κατάθλιψη, ραντεβού και ποτά στην πλατεία Αμερικής και βόλτες στην Πλάκα. Λουκουμάδες στον Κρίνο, απαγορευμένα τσιγάρα, και ένας γάμος που διαφέρει από τους άλλους. Ή μήπως όχι και τόσο; 

Η Μαρία Παπαϊωάννου, μέσα από το Rebound, καταφέρνει να φέρει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με τα καταπιεσμένα συναισθήματα που όσο και αν θέλει να τα κρύψει, αυτά θα βρουν τρόπο και θα βγουν στην επιφάνεια. Ένα θέμα ταμπού, όπως η επιλόχειος κατάθλιψη, τα συναισθήματα μιας μέλλουσας μαμάς που θέλει να νιώθει γυναίκα, που νιώθει μπερδεμένη, και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, παλεύοντας με τους δικούς της δαίμονες. Όλα αυτά ξεπροβάλλουν μέσα από τις όμορφες εικόνες που η Μαρία Παπαϊωάννου καταφέρνει να μας δείξει μέσα από τις λέξεις της. Τις εικόνες της όμορφης Αθήνας, τις κρυμμένες γωνιές της πιο ομορφάσχημης πόλης, μα κυρίως τους ανθρώπους της, όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες που καθημερινά προσπερνάμε. 

Ένας λόγος που αγαπώ τα διηγήματα είναι πως μέσα σε λίγες λέξεις, είναι ικανά να σου προσφέρουν πολλά και δυνατά συναισθήματα. Ο λόγος της Μαρίας Παπαϊωάννου, είναι απλός, λιτός, κοφτός μα πάνω από όλα αληθινός, με λυρικά και σουρεάλ στοιχεία. Θα έπαιρνα όρκο πως αυτά τα διηγήματα δεν έχουν γραφτεί με τα χέρια της, αλλά με την καρδιά της, και αυτός είναι ένας λόγος που τα ξεχώρισα. Τα διηγήματα μου έφεραν στο μυαλό 90's και 00's εικόνες, νοσταλγία, και κυρίως τη συνειδητοποίηση πως '' ό,τι είναι καλό, δε σημαίνει απαραίτητα πως είναι και δίκαιο''.