Ο Άγγελος μου είχε 2 όψεις - Ελισάβετ Γκακίδου

Ο Άγγελος της Ελισάβετ Γκακίδου, όπως και κάθε άγγελος θα έλεγα εγώ, είχε 2 όψεις. Η συγγραφέας, μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, το οποίο πλέκει αληθινά με φανταστικά στοιχεία, μας καλεί να διαβάσουμε την ιστορία της, και να γνωρίσουμε αυτόν τον άγγελο που άλλαξε τη ζωή της πρωταγωνίστριας.

Ο 'Αγγελος μου είχε 2 όψεις, από την Ελισάβετ Γκακίδου, και τις πρότυπες εκδόσεις πηγή.

Ο Άγγελος μου είχε 2 όψεις, Ελισάβετ Γκακίδου

Η πρωταγωνίστρια του κοινωνικού αυτού μυθιστορήματος, είναι η Ροζάνθη, μια νεαρή κοπέλα, η οποία σε κάποια στιγμή της ζωής της πέφτει σε ένα ψυχολογικό τέλμα και αδιέξοδο, αφού η κατάθλιψη της χτυπάει την πόρτα. Μη γνωρίζοντας πως ακριβώς να το διαχειριστεί, έρχεται ξαφνικά η μουσική, και πιο συγκεκριμένα η μουσική που έγραψε ο Άγγελος, ένας νεαρός συνθέτης. Μέσω της μουσικής του, αρχίζει να νιώθει καλύτερα, και ξεκινάει η περιπέτεια για να τον γνωρίσει. Η Ροζάνθη και ο Άγγελος σύντομα γίνονται φίλοι, και η πρωταγωνίστρια του δίνεται με όλο της το είναι, με ανιδιοτέλεια, και στιγμές που τη γεμίζουν χαρά. Όπως και σε κάθε  σχέση, έτσι και σε αυτή, σύντομα θα αρχίσουν τα σκαμπανεβάσματα, και η Ροζάνθη πιστεύει πως ο Άγγελος την προδίδει, και βυθίζεται ξανά στην κατάθλιψη. 

Είναι ένα διαφορετικό μυθιστόρημα, που αν και μιλάει για τις φιλικές σχέσεις, ένιωσα πως η πρωταγωνίστρια σίγουρα ένιωθε κάτι παραπάνω σε αισθηματικό επίπεδο, αφού οι αντιδράσεις της σε πολλά σημεία θεωρώ πως ήταν υπερβολικές. Εάν αυτό αναφερόταν στις σελίδες του βιβλίου, θα ενωνόντουσαν κάποια κομμάτια του παζλ που μου δημιούργησαν κενά, σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά της Ροζάνθης σε κάποια σημεία. 

Το θέμα της κατάθλιψης θίγεται με πολύ ενδιαφέρον τρόπο, και μέσα από την ηρωίδα ο αναγνώστης διαβάζει καταστάσεις και συμπεριφορές που ίσως να έχει συναντήσει σε ανθρώπους που έχει στο πλευρό του, και δεν ξέρει από που προέρχονται. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η ανάγκη να πιαστείς από κάπου αλλά και οι τρόποι που μπορεί να σε βοηθήσουν να ξεφύγεις, οι οποίοι είναι τελείως προσωπικοί για τον κάθε ένα.  Στην περίπτωση της Ροζάνθης, είναι η μουσική, και η συγγραφέας τη χρησιμοποιεί συχνά, σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο, αφού συχνά διαβάζουμε γνωστούς στίχους τραγουδιών ή αναφέρονται γνωστοί - και αγαπημένοι - μουσικοί, όπως ο Zelico Joskimovic. Δεν είναι τυχαίος ο υπότιτλος μουσικές διηγήσεις. 

Η αλήθεια είναι πως σαν βιβλίο μου άφησε κάποια ερωτήματα σχετικά με τη συμπεριφορά της πρωταγωνίστριας, που δεν μου κολλούσαν, όμως κάθε σχέση έχει τις δικές τις ιδιαιτερότητες και τους δικούς της κανόνες.