Παλέρμο, Έπεσε η Νύχτα - Σταυριανός Κιναλόπουλος

Αγαπώ πολύ τα αστυνομικά μυθιστορήματα, και εκτός από το έγκλημα ή την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων, ένας ακόμη παράγοντας που τα κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο τρόπος γραφής τους. Από όσα αστυνομικά βιβλία διάβασα το τελευταίο διάστημα - και πιστέψτε με, είναι πολλά!- αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι το Παλέρμο, από τον Σταύριανό Κιναλόπουλο.

Η τράπουλα έχει μοιραστεί, και το παιχνίδι έχει ξεκινήσει!

Παλέρμο, έπεσε η νύχτα...

Παλέρμο, έπεσε η νύχτα, Σταυριανός Κιναλόπουλος, Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή

Χριστούγεννα 1972. Σε ένα καταφύγιο στην κορυφή του Ολύμπου, ο Διόνυσος Κολλίνι, καλεί την οικογένειά του (την πρώην γυναίκα του, τα τρια παιδιά του, και τη γυναίκα και κόρη του μεγάλου του γιου) για ένα ιδιαίτερο κυνήγι θησαυρού, που θα ορίσει τον κληρονόμο της περιουσίας του. Στο τέλος, μια παρτίδα Παλέρμο, υπό τις οδηγίες του μπάτλερ θα καταλήξει σε τραγωδία, αφού ο Διόνυσος βρίσκεται νεκρός. Ήταν όλοι μπροστά. Κανείς δεν είδε τίποτα. Και η πιο ιδιαίτερη αναζήτηση δολοφόνου ξεκινά, με την ντετέκτιβ Άρτεμις Ζαφείρη, να έρχεται από το εξωτερικό για να δώσει φως στην υπόθεση. Όμως, τίποτε δεν είναι απλό. Και οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές, και ξεπερνάνε κάθε φαντασία.

Το μυθιστόρημα του Σταυριανού Κιναλόπουλου, είναι ανατρεπτικό, και γεμάτο μυστήριο. Ο Διόνυσος, που σχετίζεται με τη Σικελική Μαφία, ενώ ταυτόχρονα είναι λάτρης του δωδεκάθεου και της αστρολογίας, όπως γίνεται φανερό από την πρώτη στιγμή, έχει πολλούς λόγους να πεθάνει. Η άπειρη και νέα ντετέκτιβ, ενώ στην αρχή χειρίζεται την υπόθεση με το δικό της τρόπο, στην πορεία χάνει λίγο τον εαυτό της και τις δυνάμεις της, για να έρθει το τέλος και να την λυτρώσει. Και αν το βιβλίο ξεκινάει ως ιστορία μυστηρίου, καταλήγει σε οικογενειακό δράμα, θυμίζοντας ότι ένα βιβλίο μπορεί να εμπεριέχει πολλά είδη, χωρίς να κουράζει.

Ο κάθε χαρακτήρας είναι σταθερά δομημένος, και έχει γερές βάσεις, ενώ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι το όνομα του κάθε ενός, το οποίο ανήκει σε κάποιον θεό του Ολύμπου, συνάδει και με την προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά του.

Το ιδιαίτερο με το Παλέρμο, είναι ότι θυμίζει αρκετά θεατρικό κείμενο, αφού οι διάλογοι αλλά και κάποια ποιήματα που υπάρχουν, καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Η ζωντάνια και η παραστατικότητα ξεχειλίζουν, ενώ η ροή είναι γρήγορη και η ανάγνωση κυλάει σαν νερό. 

Οι γνώσεις και η έρευνα του συγγραφέα σχετικά με τη μυθολογία, τα αρχαιοελληνικά έθιμα, τα άστρα, τη ψυχολογία αλλά και τη μαφία, δείχνουν έναν πολύπλευρο χαρακτήρα, που έχει εντρυφήσει σε βάθος, κάνοντας τον αναγνώστη να νιώθει πληρότητα, όχι μόνο ως προς το λογοτεχνικό κομμάτι, αλλά και ως προς όλα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται. 

Εκεί που νομίζει κάποιος ότι έχει βρει τη λύση, έρχεται η μια ανατροπή μετά την άλλη, και μετά τη μεγάλη αποκάλυψη ξεκινάει πάλι η δράση. Ο δε συνδυασμός αρχαιολατρείας, τελετών και ο τρόπος με τον οποίον δίνονται οι πληροφορίες είναι μοναδικός. Θα τολμούσα να πω, ότι το στυλ του Σταυριανού Κιναλόπουλου είναι ένας συνδυασμός τύπου Agatha Christie και Dan Brown!

Σίγουρα θα αναζητήσω και την πρώτη ιστορία του συγγραφέα, ενώ πραγματικά ανυπομονώ και για την επόμενη περιπέτεια της Άρτεμις Ζαφείρη, αφού περιμένω να τη δω περισσότερο ώριμη και δυναμική.

Εάν λοιπόν ψάχνετε ένα μυθιστόρημα που να διαβάζεται γρήγορα, σας αρέσει η ζωντάνια της θεατρικής γραφής, και θέλετε να διαβάσετε μια διαφορετική ιστορία, τότε το Παλέρμο είναι το βιβλίο που ψάχνετε!