18 Σκαλιά - Τατιάνα Τζινιώλη

Γειά και χαρά, Χαρά εδώ.

Σήμερα είμαι εδώ, με το δεύτερος μέρος από τα #vivliopeiramata! Για όσους δε θυμάστε, αποφάσισα να διαβάσω 3 βιβλία από 3 κατηγορίες βιβλίων που δεν διαβάζω ιδιαίτερα ή και καθόλου. 

Το πρώτο βιβλίο που είχα διαβάσει ήταν Το Δώρο ( για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ ) του Στέφανου Ξενάκη. Ήταν από την κατηγορία βιβλίων αυτοβελτίωσης /ευ ζην, μια κατηγορία που ενώ έχω διαβάσει ξανά στο παρελθόν, δεν ήταν από τις αγαπημένες μου, όμως το συγκεκριμένο μου άρεσε και με έκανε να αναθεωρήσω!

Το δεύτερο λοιπόν που διάβασα, και που θα σας γράψω σήμερα ανηκει σε μια κατηγορία μυθιστορημάτων που έχω να διαβάσω πολλά χρόνια, και αυτό γιατί δεν ήταν από τις αγαπημένες μου. Ερωτική / αισθηματική λογοτεχνία λοιπόν, κάτι πολύ πρωτοφανές για εμένα! Επέλεξα να διαβάσω ένα μυθιστόρημα πιο σύγχρονο για να δω εάν τα ερωτικά μυθιστορήματα είναι όπως τα θυμόμουν. Για το λόγο αυτό επέλεξα να διαβάσω τα 18 Σκαλιά της Τατιάνας Τζινιώλη, που έχει καθιερωθεί στο είδος αυτό, και είναι ιδιαίτερα αγαπητή και δημοφιλής σε αυτήν την κατηγορία. Πάμε λοιπόν να δούμε πως μου φάνηκε!

18 Σκαλιά - Τατιάνα Τζινιώλη , εκδόσεις Πηγή

Η ιστορία περιλαμβάνει στην ουσία τη γνωριμία και των έρωτα δύο ζευγαριών, οι οποίοι είναι ένοικοι στην ίδια πολυκατοικία της Βοστώνης. Σε κάθε ιστορία έχουμε την αφήγηση και του άντρα αλλά και της γυναίκας, έτσι βλέπουμε την κάθε στιγμή από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες - και μάλιστα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση.

Το πρώτο ζευγάρι ο Τζούλιαν και η Ολίβια, κάνουν μια συμφωνία όπου βρίσκονται ερωτικά με έναν όμως όρο, να μην ερωτευτούν. Φυσικά και αυτό δε θα συμβεί! Στη δεύτερη ιστορία, ο Κάρτερ και η Έμμα κατά τη διάρκεια ενός διημέρου στο Λας Βέγκας ξυπνάνε μεθυσμένοι και... παντρεμένοι! Χωρίζουν, και αμέσως μετά ξεκινάει το love το story!

Γενικά δεν είμαι φαν των ερωτικών μυθιστορημάτων, γιατί νομίζω πως δεν έχουν εξέλιξη, και πως τα γεγονότα είναι προκαθορισμένα. Μπορεί στα περισσότερα να ισχύει, όμως πολλές φορές ρόλο παίζει και η διαδρομή! Κάτι που λάτρεψα στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι το ταξίδι που μπόρεσα να κάνω στη Βοστώνη, και αυτό γιατί οι εικόνες και οι περιγραφές ήταν τόσο ζωντανές που νόμιζα ότι όντως βρισκόμουν εκεί. Ακόμα, οι περιγραφές, το λεξιλόγιο και η συμπεριφορά των πρωταγωνιστών σε κάνει να νομίζεις ότι διαβάζεις ένα μετεφρασμένο βιβλίο. Είναι πολύ σύγχρονο και μοντέρνο ακόμα και στις ερωτικές σκηνές. Κάτι άλλο που μου ήταν πολύ ευχάριστο ήταν πως ένιωθα κοντά στους ήρωες, τόσο από άποψη συμπεριφοράς, όσο και από άποψη μουσικής - όσοι το διαβάσατε ξέρετε!

Σαν ερωτικό μυθιστόρημα είχε κάποια κλισέ και επαναλήψεις, όμως είναι ευχάριστο, ανάλαφρο και ταξιδιάρικο! 

Δεν ξέρω εάν αυτό το είδος λογοτεχνίας θα ξαναβρεθεί σύντομα στα χέρια μου, πάντως τα 18 Σκαλιά ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις ανανγνωστικές προτιμήσεις μου!