Τ'όνειρο ενός Γελοιόυ - Φ. Ντοστογιέφσκι

Γειά και χαρά, Χαρά εδώ!

Σήμερα θα σας γράψω για ένα από αυτά τα μικρά βιβλιαράκια που τόσο αγαπώ, γιατί διαβάζοντας τα αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ''μικρά''!

Το σημερινό βιβλίο είναι Το όνειρο ενός γελοίου , του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι! Στη συγκεκριμένη έκδοση ( Εκδόσεις Κοροντζή) περιλαμβάνονται δύο διηγήματα (το όνειρο ενός γελοίου και ο παλιάτσος ) , ένα σημειωμα για το όνειρο ενός γελοίου, και χρονολόγιο της ζωής και των έργων του Ντοστογιέφσκι.

Ένα υπέροχο διήγημα!

 Το όνειρό ενός γελοίου δημοσιεύτηκε το 1877 και αποτελεί το πιο αισιόδοξο έργο του μεγάλου  αυτού συγγραφέα. Το σύντομο αυτό διήγημα ξεκινάει με την εξής φράση : είμαι ένας γελοίος άνθρωπος. Και αυτό γιατί έχουμε να κάνουμε με έναν ήρωα που χλευάζεται από τους γύρω του, και περιφρονείται, θεωρείται από όλους τρελός. Ο ήρωας κάποια στιγμή βλέπει ένα όνειρο. Και στο όνειρο αυτό μεταφέρεται από την Πετρούπολη σε ένα ελληνικό νησί. Μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, περιγράφεται ένα σκηνικό ουτοπικό. Ένα νησί στο οποίο βρίσκεται όλη η ανθρώπινη και κοινωνική εξέλιξη. 

Μεταξύ των αντιθέσεων παρατηρούμε πώς θα ήταν μια κοινωνία όπως ακριβώς την φαντάζεται ο Ντοτογιέφσκι. Χωρίς ιδιοκτησίες, με ελεύθερο και αγνό έρωτα μεταξύ των ανθρώπων, με αγάπη, ελευθερία και καλοσύνη. Και έπειτα παρακολουθούμε πως γεννήθηκε η διαφθορά, η ζήλια και η φηλιδονία.

Ένα νοσταλγικό κείμενο, που παρά τον μικρό του όγκο μας δείχνει στην ουσία πώς εξελίχθηκε η κοινωνία ανά τους αιώνες. Μέσα από το όνειρου ενός γελοίου, βλέπουμε πόσο διαχρονικός και ιδιοφυής ήταν ο Ντοστογιέφσκι, αφού έγραψε για έννοιες που μελετήθηκαν μεταγενέστερα από μεγάλους επιστήμονες. Ο Μαλινόφκσι, ο Φρόιντ και ο μαθητής του Ράιχ, ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το θέμα που προσπάθησε να αποδώσει σε αυτό το μικρό κείμενο ο Ρώσος συγγραφέας χρόνια πριν, το πως δηλαδή ο πολιτισμός επηρεάζει τον -από την φύση του - ελεύθερο άνθρωπο και του δημιουργεί πάθη και αρνητικά συναισθήματα που οδηγεί στην διαφθορά και την ασυδοσία.