Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια - Jostein Gaarder

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !

Πως είστε; Σήμερα δε θα κάνω καμία εισαγωγή, όυτε θα ψάξω να βρω καμία έξυπνη ''πάσα'' για το βιβλίο που θα σας μιλήσω και αυτό γιατί είμαι τόσο ενθουσιασμένη με αυτό το βιβλίο που απλά θα ξεκινήσουμε κατυεθείαν χωρίς πολλά πολλά ! 

Το βιβλίο που μου έκλεψε την καρδιά και που διάβασα μόλις σε δύο ημέρες είναι Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια  του Jostein Gaarder !

To Κορίτσι με τα πορτοκάλια, μια γλυκιά και συγκινητική ιστορία που έκλεψε την καρδιά μου!

Ο δεκαπεντάχρονος Γκέοργκ Ρόεντ ζει με τη μητέρα του, και το νέο της σύντροφο αφού ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή όταν ο Γκέοργκ ήταν μόλις τεσσάρων. 

Η γιαγιά του μια ημέρα ανακαλύπτει μέσα σε ένα παλιό παιχνιδάκι του Γκέοργκ ένα γράμμα από τον πατέρα του, Γίαν Όλαφ. Ένα γράμμα που ο πατέρας του έγραψε λίγες ημέρες πριν πεθάνει, για του το δώσουν όταν μεγαλώσει αρκετά, ένα γράμμα που κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξη του, και κανείς δεν έχει διαβάσει μέχρι τώρα.

Έτσι, ο μικρός μας πρωταγωνιστής ξεκινάει να διαβάζει το...παράξενο γράμμα του νεκρού πλέον πατέρα του, που του διηγείται μια φαινομενικά περίεργη ιστορία για ένα κορίτσι με πορτοκάλια που είχε γνωρίσει όταν ήταν φοιτητής. Επίσης, στο γράμα του αναφέρει πως στο τέλος θα του κάνει ένα μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα που θα πρέπει να σκεφτεί καλά πριν το απαντήσει.

Και κάπως έτσι εξελίσσεται η ιστορία μας, το γράμμα του Γίαν Όλαφ από το παρελθόν εναλάσσεται με τις σκέψεις που κάνει ο μικρός και τα συναισθήματα που του προκαλεί αυτή η ιδιάιτερη επαφή με τον πατέρα του που δημιουργείται μέσα από αυτό το γράμμα.

Πέρα από το ότι διαβαζεται πάρα πολύ γρήγορα, είναι ένα βιβλίο που σε συνεπαίρνει. Συγκινητικό - ξεκίνησα να κλαίω σχεδόν αμέσως, και σταμάτησα περίπου τρεις μέρες μετά- , τρυφερό, μαγικό, ενώ ταυτόχρονα είναι ένα παραμύθι που κρύβει μέσα του μια πραγματικότητα. 

Τα ερωτήματα που θέτει για τη ζωή και το θάνατο, τον χρόνο που περνάει, τους ανθρώπους που συναντάς σε αγγίζουν βαθύτατα και δε σε αφήνουν σε ησυχία ακόμα και μετά το τέλος του γλυκού αυτού παραμυθιού. 

Εάν λοιπόν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, νομίζω επιβάλλεται!