Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !

Λοιπόν, σήμερα θα σας γράψω για ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και πολλά πολλά χρόνια! (αλήθεια, πάρα πολλά!)

Ένα βιβλίο ''σταθμό'', όχι από λογοτεχνική άποψη, καθώς δεν είναι μυθιστόρημα, αλλά ένα ημερολόγιο, και πιο συγκεκριμένα Το Ημερολόγιο Της Άννας Φρανκ!

Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Η Άννα Φρανκ, μια νεαρή Εβραιοπούλα που ζούσε στο Άμστερνταμ με την οικογένεια της, αναγκάστηκε να βρει κρυσφήγετο σε μια αποθήκη στο Πρίσενγκρατς. Στα δύσκολα χρόνια των Ναζί, και εγκλωβισμένοι (μαζί με την οικογένεια Βαν Πελ) σε μα μικρή αποθήκη, κρατούσε καθημερινά ένα ημερολόγιο που της δώρισε ο πατέρας της όταν ήταν 13 ετών. 

Εκεί, κατέγραφε τις σκέψεις της, και όσα συνέβαιναν στις ζωές των δύο οικογενειών, από τις 14 Ιουνίου 1942, έως την 1η Αυγούστου 1944, όσο δηλαδή διάστημα παρέμεναν εγκλωβισμένοι, προκειμένου να προφυλακτούν από τους Γερμανούς. Στις 4 Αυγούστου, οι αξιωματικοί της Γκεστάπο και των Ες Ες, ανακάλυψαν το κρυσφήγετο των οικογενιών, όπου το λεηλάτησαν και μεταφέρθηκαν αρχικά στο Άουσβιτς, και στη συνέχεια διασκορπισμένοι σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου βρήκαν τραγικό θάνατο (είτε από τύφο, είτε από βασανιστήρια) όλοι, εκτός από τον πατέρα της Άννας, Ότο Φρανκ.

Ο Ότο Φρανκ, ελευθερώθηκε από τους Ρώσους, και πήγε από το Άουσβιτς στην Οδησσό, έπειτα στη Μασσαλία και τον Ιούνιο του 1945 κατέληξε και πάλι στο Άμστερνταμ. Εκεί, συνάντησε την Μίεπ Γκις, μια καθαρίστρια που είχε βρει και είχε κρατήσει το ημερολόγιο της νεαρής Άννας στη λεηλατημένη σοφίτα.

Η Contact Publishing ήρθε σε επαφή με τον Ότο Φρανκ, και το 1947 εκδόθηκε για πρώτη φορά το ημερολόγιο, το οποίο όμως είχε πολλές περικοπές, λόγω συντηριτισμού και φόβου λογοκρισίας, αφού η Άννα ήταν μια έφηβη, που προσπαθούσε να καταλάβει εκτός από τα συναισθήματα της, και το σώμα της. Το 1950 το βιβλίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά, και από την επόμενη χρονιά εκδόθηκε ολόκληρο χωρίς περικοπές, ενώ το 1952 κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ.  Από τότε, μέχρι και σήμερα είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.

Το σπίτι που είχαν βρει καταφύγιο οι δύο οικογένειες, σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο όπου μπορεί κανείς να το επισκεφτεί όλο το χρόνο, ενώ εκτίθενται και κάποιες σελίδες από το αυθεντικό χειρόγραφο ημερολόγιο.

Εγώ δεν μπορώ να κρίνω ένα ημερολόγιο. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως πραγματικά θαύμασα την μικρή Άννα, και ''ζήλεψα'' το χαρακτήρα και την προσωπικότητα της. Το ημερολόγιο αναφέρεται σε πολλά ζητήματα, από την καθημερινότητα τόσων ανθρώπων κλεισμένων σε μια σοφίτα, τις κρυφές βραδυνές τους συζητήσεις, τη θέληση τους για απελευθέρωση, τα όνειρα και τα σχέδια για ένα μέλλον που δυστυχώς δεν έζησαν ποτε. Η Άννα Φρανκ, αν και νεαρή, ήταν αρκετά καυστική και επικριτική, όχι μόνο για όσα συνέβαιναν στον κόσμο, αλλά είχε και κάποια προβλήματα με την οικογένεια της, ειδικά με τη μητέρα της. Θεωρούσε πως οι γονείς της την αδικούσαν σε σχέση με την αδερφή της, και είχε αδυναμία μόνο στον πατέρα της. Ακόμη, αν και κλεισμένη, ένιωθε συναισθήματα αγνού έρωτα για τον Πέτερ, τον δεκαεξάχρονο γιο της οικογένειας Πελς, που διέμεναν μαζί στη σοφίτα, και ανακαλύπτε το σώμα της και τη σεξουαλικότητα της, όντας αρκετά περίεργη και μιλώντας ανοιχτά για θέματα που οι άλλοι θεωρούσαν ταμπού. 

Το Ημερολόγιο Της Άννας Φρανκ είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό ανάνγωσμα. Είναι η φωνή των Εβραίων που υπέφεραν και θανατώνονταν μαζικά από τους Ναζί. Είναι η φωνή όσων νιώθουν καταπιεσμένοι, αδικημένοι και παραμελημένοι. Είναι η φωνή όσων θέλουν να ζήσουν ελευθέροι. Και κυρίως, είναι η απόδειξη πως κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μη ζουν αναμεσά μας, αλλά πάντα θα υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, με διαφορετικούς όρους, αλλά με το ίδιο τίμημα...