Ο Αναρχικός Τραπεζίτης - Φερνάντο Πεσσόα

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !

Λοιπόν, το σημερινό βιβλίο, είναι ένα βιβλίο που έχω διαβάσει αρκετές φορές, και αυτό όχι γιατί μου άρεσε πολύ, απλά γιατί προσπαθούσα να βρω την κατάλληλη εποχή για να μπορέσω να το καταλάβω! Πείτε την αλήθεια, και γράψτε μου και εσείς, δεν έχετε τέτοια βιβλία στη συλλογή σας; Ποια είναι αυτά; 

Για εμένα που λέτε, ένα τέτοιο βιβλίο ήταν Ο Αναρχικός Τραπεζίτης του Φερνάντο Πεσσόα, γιατί όπως είναι λογικό αλλιώς το διάβαζα στα 17 ( που μεταξύ μας δεν καταλάβαινα και σχεδόν τίποτα, αλλά συμφωνούσα), αλλιώς στα 20, και αλλιώς στα 28!

Ο αναρχικός τραπεζίτης

Το κείμενο αυτής της ιστορίας με τον οξύμωρο αυτό τίτλο, κυκλοφόρησε το 1922, και στην ουσία είναι ο διάλογος του αφηγητή και ενός "Αναρχικού Τραπεζίτη". Ο αφηγητής προσπαθεί να μάθει έαν είναι αλήθεια όσα λέγονται και ακούγονται για αυτόν, και να κατανοήσει πως μπορεί κάποιος να υπηρετεί ταυτόχρονα τα δύο αυτά αντίθετα πεδία.

Ο Αναρχικός Τραπεζίτης αρχίζει να διηγείται την ιστορία της ζωής του, και πως αντιλαμβάνεται την αναρχία, πως μπορεί μια κοινωνία να φτάσει στον παράδεισο , που είναι η κοινωνική ελευθερία. Μέσω της επαγωγικής μεθόδου, ο Φερνάντο Πεσσόα προσπαθεί να δείξει πως η ατομική ευθύνη επηρεάζει το κοινωνικό σύνολο. 

Ο λόγος του είναι αιχμηρός, καυστικός και σε πολλά σημεία προφητικός. Ο ήρωας του Πεσσόα, αποφάσισε να αποκτήσει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί για να τα αποδομήσει και να τα απαξιώσει. Έτσι θεωρούσε πως θα έφτανε στην κοινωνική ελευθερία, μακριά από κάθε τι που επιφέρει τυραννία, όπως είναι για παράδειγμα το χρήμα. 

Δεν ξέρω εάν έχει τόσο σημασία η έννοια της αναρχίας σε αυτό το κείμενο, αλλά όσο το διαβάζω μεγαλώνοντας νιώθω πως βλέπω κάτι πίσω από όλο αυτό. Μια μικρή αλληγορία, για τον σύγχρονο εργαζόμενο άνθρωπο, έρμαιο της ''κοινωνίας'', των θεσμών και του χρήματος βεβάιως. Μέσα σε αυτόν τον ''μικρόκοσμο'' το να εκφέρεις τις απόψεις σου και να τις πιστέυεις με πάθος έχει και συνέπειες. 

Η αναρχία για πολλούς από εμάς είναι συνυφασμένη με εικόνες καταστροφής και χάος. Για τον Φερνάντο Πεσσόα και τον τραπεζίτη του η αναρχία είναι μια πράξη εσωτερική και ατομική, που θα έλεγε κανείς ότι ''πατάει'' πάνω στη διδαχή του Τολστόι : Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.