Περιμένοντας τον Γκοντό - Σάμουελ Μπέκετ

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ!

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα από τα πολύ αγαπημένα μου θεατρικά κείμενα, με το οποίο ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή κατά την περίοδο των σπουδών μου, και από τότε το έχω διαβάσει άπειρες φορές... Το ιδιαίτερο όμως με αυτό το κείμενο, δεν είναι η ανάγνωση του, όσο η ερμηνεία του, μια ερμηνεία που μπορεί και να μην υπάρχει...

Πρόκειται για το Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμουελ Μπέκετ, ένα από τα πιο γνωστά κέιμενα του θεάτρου του παραλόγου.

Περιμένοντας τον Γκοντό

Δυο άνδρες, ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν συναντιούνται κάτω από ένα δέντρο και περιμένουν έναν άντρα που ονομάζεται Γκοντό. Περιμένοντας τον Γκοντό συζητάνε για διάφορα θέματα, όταν εμφανίζονται δύο ακόμη άντρες ο Πότζο και ο Λάκι. Ο Πότζο πηγαίνει για να πουλήσει τον Λάκι που είναι δούλος του, ενώ μέχρι να γίνει αυτό κάθονται λίγο με τους πρωταγωνιστές. Έπειτα εμφανίζεται ένα αγόρι που τους ενημερώνει πως ο Γκοντό δε θα έρθει σήμερα, αλλά θα έρθει σίγουρα άυριο! Οι δύο πρωταγωνιστές αποφασίζουν να φύγουν, ενώ δεν κινούνται από τις θέσεις τους.

Στη δεύτερη πράξη, δεν έχει αλλάξει τίποτα, αφού ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν συνεχίζουν να περιμένουν τον Γκοντό! Ο Πότζο και ο Λάκι εμφανίζονται ξανά, ο ένας τυφλός και ο άλλος μουγγός αυτή τη φορά, χωρίς να θυμούνται τη χθεσινή τους συνάντηση, ενώ το αγόρι-αγγελιοφόρος, που και αυτός επιμένει πως δε μίλησε μαζί τους το προηγούμενο βράδυ, τους ενημερώνει πως ο Γκοντό δεν πρόκειται να εμφανιστεί. Έτσι οι πρωταγωνιστές απογοητευμένοι αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν, αλλά μη μπορώντας να το κάνουν αποφασίζουν και πάλι να φύγουν, χωρίς να αλλάξουν θέση, ακόμα και όταν πέφτει η αυλαία!

Πολλά έχουν ειπωθεί για την ταυτότητα του Γκοντό, και για το ποιος μπορεί να είναι, όμως και ο ίδιος ο Μπέκετ, που έγραψε αυτό το κείμενο το 1948, έχει αρνηθεί όσες ερμηνείες έχουν να κάνουν με μεταφυσικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο.

Ο Γκοντό δεν είναι καν άνθρωπος, και δεν έχει σημασία τόσο το ποιος είναι, όσο το ότι κάποιοι τον περιμένουν δίχως νόημα, δίχως σκοπό, δίχως να ξέρουν καν το γιατί. 

Σίγουρα δεν είναι ένα εύκολο κείμενο, και απαιτεί λεπτομερή ανάλυση, αφού έχει πολλούς συμβολισμούς και κρυφές ερμηνείες. Ένα στατικό κείμενο, χωρίς καμία εξέλιξη, από τα πιο γνωστά στο είδος του, επαναστατικό για την εποχή του, που άργησε να βρει την αποδοχή και να αποκτήσει την αξία που έχει σήμερα.

Δυο περιπλανώμενοι λοιπόν, που χωρίς να γνωρίζουν γιατί ελπίζουν στη συνάντηση με κάποιον που δεν ξέρουν και θεωρούν πως με αυτό θα λυτρωθούν, σε ένα κείμενο που δεν έχει τόπο, δεν έχει χρόνο, ούτε μνήμη και συνείδηση. Ένα διαχρονικό έργο, που με την κατάλληλη καθοδήγηση έχει πολλά να προσφέρει στον κάθε ένα ξεχωριστά.

Εξάλλου όλοι δεν περιμένουμε ένα Γκοντό; Ή ίσως και να τον κρύβουμε μέσα μας...