Αναδυομένη - Γρηγόριος Ξενόπουλος

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ!

Το σημερινό post, μπήκε λίγο σφήνα στο πρόγραμμα μου, και αυτό γιατί ξεσκονίζοντας τη βιβλιοθήκη μου, (ε που και που χρειάζεται και αυτό !), έπεσε στα χέρια μου ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, εεε και θα ήταν τουλάχιστον ντροπή να μην σας μιλούσα για αυτό !

Πρόκειται για ένα κλασικό ελληνικό διήγημα, την Αναδυομένη, του μεγάλου Γρηγόριου Ξενόπουλου !

Αναδυομένη - Γρηγόριος Ξενόπουλος

Αρχικά να σας πω ότι έχω μια πολύ κακιά συνήθεια! Δεν δανέιζω, δεν δανείζομαι ! Δεν θέλω να δίνω βιβλία, θέλω να τα έχω εγώ, να τα προσέχω, να τα έχω καθαρά, να μην τα τσαλακώνω, να τα φροντίζω, να τα αγαπάω! Δεν θέλω να τα κακομεταχειρίζομαι ! Λίγε φορές δάνεισα βιβλία, και πέρα από κάποια που μου έχασαν, μου τα έφεραν λερωμένα και σκισμένα , οπότε είπα, ποτέ ξανά! Και αυτή είναι η μια κατηγορία των βιβλίων που έχω ! Τα καθαρά, τα περιποιημένα τα ολοκαίνουρια !

Και είναι και η άλλη κατηγορία! Τα βιβλία τα μεταχειρισμένα! Από τα παλιοπωλεία και τους πάγκους στο Μοναστηράκι! Τα πολυδιαβασμένα, τα παλιά τα ξεσκισμένα! Που μυρίζουν παρελθόν ! Που έχουν αφιερώσεις ! Που αναρωτιέσαι ποιος τα διαβάζε και πότε ! Αυτή είναι και η δεύτερη κατηγορία βιβλίων που έχω !

Κάπως έτσι είχε πέσει στα χέρια μου το συγκεκριμένο βιβλίο! Δεν θυμάμαι από που, θυμάμαι όμως ότι μου έκανε το κλικ ! Έχοντας ασχοληθεί με τη συγγραφή και το θέατρο, είχα μελετήσει Ξενόπουλο, και τον λάτρευα! Όμως δεν είχα διαβάσει κάποιο διηγημά του... Και η Αναδυομένη, ηταν το καλύτερο που θα μπορούσε να έχει συμβεί ! 

Μια γυναίκα, ένα κορίτσι για την ακρίβεια, η Κλαίλια, και δύο αδέρφια. Ο Πάυλος και ο Ντένης, να την διεκδικούν, να παίζουν χωρίς τύψεις και ενοχές το παιχνίδι του έρωτα... Και μετά έρχεται η τραγωδία... Η θυσία... Από τη μεριά των ηρώων... Και από τη μεριά του ανανγώστη η συγκίνηση, και ο θυμός ! Ναι , θύμωσα, νευρίασα και απογοήτευτηκα... 

Γιατί έχω και ένα άλλο θέμα! Δεν μπορώ να δεθώ με γυναίκες πρωταγωνίστριες, ποτέ δε μπορούσα! (Κάποιος ψυχολόγος να βοηθήσει !!!) Ενώ τους αντρες τους αγαπώ, τους συμπονώ και δένομαι περισσότερο μαζί τους! Και για να μην σποιλάρω, όσοι το έχετε διαβάσει φαντάζεστε με ποιανού το μέρος ήμουν! Και γιατί επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά, το μη δέσιμο μου με τη Κλαίλια !!!!

Μια ιστορία που ενώ φαίνεται ''γνωστή'' σε κάνει να σκέφτεσαι και να αναρωτιέσαι τι αξίζει πιο πολύ, να αγαπάς ή να αγαπιέσαι ; Τι είναι πιο σημαντικό; Η ψυχή ή το σώμα; Το εφήμερο πάθος ή η πραγματική αγάπη; 

Ο Ξενόπουλος, μέσα από αυτήν την τρυφερή, ρομαντική και νοσταλγική ιστορία, ακόμη και αν δεν εμβαθύνει πολύ στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, και αφού οι δύο στους τρεις είναι απερίσκεπτοι, ρηχοί και επιπόλαιοι, καταφέρνει να φέρει την κορύφωση του δράματος στο τέλος, κάνοντας το ένα από τα πιο δυνατά διηγήματα που έχω διαβάσει ποτέ μου !